uzaqlaşdı.Bu an bir neferin sesine teref
hamı dönmeli oldu.
Hemin şexs:- Siz menim atamı günahsız hebse
gönderdiz,indi men de sizi mezara gömderecem!
Silahını çıxarıb Zeynalı nişan aldı.
Ateş bunu görün qışqırdı:
- Zeynal!
Sebine ile Zeynal ayağa qalxmışdı. Sebine özünü tez
Zeynalın önüne atdı.Vurulan iki gülle Sebineye
deydi,arxadan mühafizeçilerden biri hemin şexsi gülleyle
vurdu.Cavab ateşi ile mühafizeçi de yere yıxıldı. Her ikisi
öldü. Hamı Sebinenin yanına qaçdı.Amma artıq her şey
bitmişdi.
Zeynal:- Sebine,Sebine,ölme ne olar? Xahiş edirem,xahiş
edirem meni buraxma ne olar? Sebine,gözlerini aç
yalvarıram.
Zeynalın göz yaşları cansız Sebinenin dodaqlarına
düşürdü. Başını Sebinenin üzüne qoyub ağlaya ağlaya
yalvarır,Sebinenin gözünü açmasını isteyirdi. Toğrul
da,Nigar da göz yaşlarına hakim ola bilmirdi. Ateş başını
tutub diz çökmüşdü,elinden heç ne gelmirdi,Sebine-o
günahsız qız başqalarının günahlarının bedeli
okmuşdu,xoşbextlik nu dünyada ona qismet deyildi.Sebinr
artıq yox idi,ancaq xeyallarda yaşayacaqdı...Toğrulun ofisi. Toğrul göz yaşları içinde başını
masaya,qoyub hele de ağlayırdı. Ziya ile Mehdi,hemçinin
Ateş de orada sakit fikre gedtmiş,otaüı darıxdırıcı sükut
bürümüşdü. Saatlarla bu veziyyetde oturmaq,her birinin
üreyini sıxırdı,amma heç kim danışmaq istemirdi ele bil.
Nehayet Ziya sükutu pozmağı bacardı.
Ziya:- İndi neyleyeceyik? Bu mesele çox ciddi meseledi.
Eger Sebüneni öldürenin ne sebebe öldürdüyü üze
çıxsa,onda hamımız hebse gederik,bundan qurtuluş
olmaz.
Ateş:- Heç ne ağlıma gelmir. Neticede heqiqeten günahsız
birisinin Revanın ve Sebinenin cinayetlerinin üstünde hebs
olunması real faktdı. Ne vaxtsa bu işin üstünün
açılacağını texmin etmek ele de çetin deyil,amma bele baş
vereceyini düşüne bilmezdim.
Toğrul göz yaşları içinde:
- Sizün sehviniz ucbatından menim qızım öldü. Bunun
üçün üzr istemek yerine hele de işden xilas olmaq
haqqında fikirleşirsiz. Nece adamlarsız siz?
Ateş:- Birincisi insanlıqdan

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 123 >>