içinde başını üzüne qoyub
sonra deqiqelerle ona baxaraq ağlayırdı,amma heç ne
deye bilmirdi.Sanki nitqi tutulmuşdu,ya da etdiyi sehve
göre Sebineyle "danışmaq" a cesaret etmirdi,ondan
utanırdı. Nehayet elini Sebinenin üzüne qoyub Sebineye
son sözlerini demeyi bacardı.
Zeynal:- Her şeye göre meni bağışla Sebine,sene
çekdirdiyim.her güne göre bağışla meni,sene verdiyim
ezaba göre. Kaş sene vurulmayaydım,sene aşiq
olmayaydım. Ne ezablar gördün bu heyatda,Allah sene
Cenneti bexş elesşn! Men Cennete gede bilmeyecem...
İnşallah seni bir daha heç görmerem...-gücle
danışırdı,göz yaşları ona imkan vermirdi- Heç görmerem.
Çünki sen Cennete getmelisen,men ora layiq,deyilem.Meni
görmek üçün Cehennemi seçme! Men sene layiq deyilem!
Ne deyim sene? Bu heyatda seni xoşbext etmek.üçün
atdığım.ilk addımda özümü bedbext eledim.Niye? Niye
atdın özünü önüme,qoy men öleydim,men axmaq
öleydim,sen niye?...- artıq danışa bilmedi,başını
Sebinenin başı üstüne qoyub deqiqelerle orada
qaldı.Sonradan onu çetinlikle de olsa oradan
çıxardılar.Zeynal diz çöküb yere oturdu,qalxmırdı,başını
tutmuşdu,hereketsiz qalmışdı...
Nergiz:- Ana,özüne gel,özüne gel anacan,besdi! Atam
harada,qaldı Çiçek?
Çiçek:- Men ne bilim haradadı? Ana,özünü ele al!
Nigar hele de şokdan ayılmamışdı,eve iki dede tecili tibbi
yardım çağırılmış,onu özüne getirmişdi,amma o Sebineni
yada salan kimi yene huşu başından gedir,gah titreme
tuturdu.Ne danışır,ne de kimese qulaq asırdı.
Nergiz:- Ana,özünü ele al. Besdi özüne gel. Yox bu iş bele
olmayacaq.
Çiçek:- Xestexanaya aparaq,başqa çaremiz qalmadı.
Nergiz:- Atam yene hansı qızla kef çekir göresen? Belke
erinden soruşasan?
- Erim ne bilsin? Vaxt itirmek olmaz,gedek.
- Gedek...
Ateşle Toğrul xestexanaya çatdılar.Revan xestexananın
heyetinde oturmuşdu,Cebrayıl yanındaydı.Revanın rengi
ağappaq idi,bir defe üreyi tutmuşdu,müayine etmişdiler.
Ateş:- Veziyyeti necedi?
Cebrayıl:- Bele de,bir az yaxşılaşıb.
- Men içeri keçirem,gelirsiz?
- Yox,sen

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 123 >>