de mezarda ziyaret ederler.
Ateş tez maşını dönderib yeniden Poladın yanına getdi.
Polad
obu qapıda qarşıladı.
Polad:- Xeberim var,telefonunu dinleyirdim.
Ateş:- Çiçek elden getdi. Amma bu Ziya beyin cinayetkar
olduğunu sübut etmeyi asanlaşdırır.
- Biz hadise yerine gedirik,adamı tuta bilsek onu sorğu-
sual
edib neyese nail ola bilerik.
- Haqlısınız,derhal herekete keçmek lazımdı,men de
sizşnle
gelmek isteyirem.
- Yaxşı,gedek...
Nergiz,xestexanada tek qalmışdı. Cebrayılla Recivan bir
yerde
xestexanaya geldiler. Nergiz yaxşı görünmürdü.
Cebrayıl:- Salam Nergiz,ananın veziyyeti nece oldu?
- Yaxşı deyil. Ömrğnün donuna kimi iflic veziyyetde
yaşamalıdı,men neyleyecem indi?
- Biz yanındayıq. Her şey keçecek canım.
- Ebülfez zeng vurmuşdu,atam anamı öldürmeye
çalışacaq.O
ele deyir.
-Senden ne istedi?
- Atamın cinayeti reallaşdırmasına imkan vermememi.
Revan:- O işi biz görerik Nergiz,sen narahat olma.
Nergiz:- Atam nece adamdı? Bele bir aileye aid olmağa
layiq
neylemişem? Niye bütün felaketler menim başıma
gelmelidi,niye hemişe men ağlamalıyam?
Revan:- Bizim veziyyet senden ferqli deyil.
- Niye Revan? Özüne ata deyib atalıqdan başı çıxmayan
insanların sehvleri ucbatından niye biz ezab
çekmeliyik,niye?
Nergiz çetinlikle danışırdı.Cebrayıl elini onun elinin üstüne
qoyanda başını sinesine qoyub ağlamağa başladı.
Cebrayıl
onun saçını tumarlayıb teselli vermek istese de o da
daminışa
nilmirdi.Ne demek lazımdı bilmirdi. Bu an Ebülfez Revana
zeng vurdu.
Revan:- Eşidirem Ateş,aha,oldu,Toğrulu ele
keçireceyimden
emin ola bilersen,siz neyleyeceksiz? Oldu Ateş.
Telefonu söndürdü.
Cebrayıl:- Ne olub? Ateş ne dedi?
Revan:- Cebi,Mehdi senin,Toğrul menim,Ziya Ateşin.
Yeqin ki
başa düşdün.
- Tamamdır,ehtiyatlı ol...
Xumar:- Ne bitmez günmüş.
Röya:- Deme,deme,miniuiye bu gün defn etmeyib sabaha
saxladılar ki. Yazıq qız defn olunmamış qaldı.
- Bu qızın taleyine de acıyıram ha. Atasının,anasının
düşmeni
olaraq can verdi. Sevdiyini

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 123 >>