getsin.
Zaman:- Yox qızım,biz qatil deyilik. Amma o da
yaşamağa layiq deyil. Deyil.
Toğrul eline silahı alıb xeyli baxmışdı amma yene özünü
vurmadı,sanki neyise gözleyirdi...
Cebrayıl yene Nergizin yanındaydı,artıq Nergiz hem
bacısını itirmişdi,hem qardaşını,hem de demek olar ki
anasını. Yanında ise yalnız Cebrayıl var idi. Cebrayıl eliyle
onu öz tetefine çekmişdi,Nergiz de Cebrayıla
sığınmış,dinmez eyleşmişdiler. Cebrayıldan başqa heç
kimi yox idi Nergizin. Nergizin ne günahı vardı? Heç ne.
Ancaq o özünü günahlandırırdı. Neye göre Ateşi sevirdi?
Neye göre ona,zerre deyer vermeyen Ateşi sevirdi? Özğnü
günahlandırırdı. Amma onun Ateşin veziyyetinden de
xeberi yox idi. Ateşin eslinde gece-gündüz onu
dğşündüyünü,qelbinin onunla bir vurduğunu ve Nergizden
ayrı her saniyesinin ona nece ezab verdiyinden xebersşz
idi.
Cebrayıl:- Sene nece teselli vere bilerem?
Nergiz:- Heç cür. Amma senden bir xahişim var.
- Buyur canım.
- Men burada her yere baxanda Ateşi görürem,onun sesini
eşidirem,burada yaşamaq istemirem daha. Anam
xestexanadan çıxsın,gedek buralardan. Xahiş edirem,apar
meni buralardan. Ne olar?
- Yaxşı canım,nece isteyirsen.
- Qalmaq istemirem burada,istemirem Cebi.
- Başa düşdüm meleyim,başa düşdüm.
-Mene evlenme teklifi etmişdinaaa.
- He,etmişdim.Qerarın?
- Qebul edirem. He deyirem.Amma gelen il.
- Teki bunu sen de,ne vaxt istwen,men seni ömrümün
sonuna kimi gözlemeye de hazıram. He,sevirem seni.
Cebrayıl sevincinden bilmirdi neylesin. Amma Nergizin
gözlerindeki keder onun da sevincinin yox olmasına sebeb
olmuşdu...
Ateş:- Vaxt gedir,vaxt gedir,her saniye vaxt gedir.
Zeynal:- Ne deyirsen sen?
- Revan... Revan bura gelecek.
- Niye ki?
- Bir nefere sevgi etirafı etmelidi.
Xumar az qala sevincinden qışqıracaqdı ki atasının
burada olduğunu yada salıb eyleşdi.
Zaman:- Bııy,Aydana sevgi etirafı eliyir?
Ateş:- Yox,başqa birisine.
- Bıy,burada o biri qızlar menim qızlarımdı axı.
Fatime nene:- Başuva dönüm,bu oğkan bizim

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 123 >>