quzlara aşiq
olmuyuf ki?
Zeynal:- Cavab ver de Ateş.
Ateş:- Özü gelib danışar.
Bir az keçmişdi ki Revan artıq orada eyleşmişdi.
Zaman:- De görek deliqanlı,kime vurulmusan?
Revan:- Men... Men... Kime vurulmuşam? Men? Men kime
vurulmalıyam ki,besdi, kime atacan?
Ateş;- Baxın,size indiden atacan deyir,artıq söhbetin
neden getdşyini başa düşün de.
Revan:- Ateş,senisonra ateşde yandıracam gözle.
Zeynal:- Vau,bacılarımdan birini hedef almısan he? İndi
menim hedefime düşmekden qorxmursan?
- Yox,menim heç neden qorxum yoxdu,aşiq
olmuşam,neyleyim?
Zaman:- Xumaramı,Röyayamı?
- İsteyirsiz bunu özüne deyim de men,bele sevgi etirafı
olmur axı?
Ateş:- Xumara aşiq okub.
- Ateş,bax peşman olacaqsan.
-Xumar da ona vurulub.
Zaman:- Doğrudan Xumar?
Xumar başını aşağı salmışdoçı,atasına baxa bilmirdi,bunu
gören Ateş yene zarafatından qalmayıb onun yrerine
cavab verdi:
- He,doğrudan. İki seven gencin qelbini qırmağa haqqımız
yoxdu,ele deyil emi?
Zaman:- Revan,qızımı sevirsen?
Revan:- He ata,sevirem.
-Qızım,bes sen Revanı sevirsen?
Xumarın cavab vermediyini gören Ateş yene söhbete
qarışdı:
- He,ata,sevirem,yeni onum dilinden deyirem,sehv başa
düşmeyin.
Zaman:- Ele ise menim sözüm yoxdu. Allah xoşbext
elesin!
Ateş:- Ele bu?
Zeynal:- Başqa,ne olmalıdı ki?
- Bes Revanı döymeyeceksiz? Men de deyirdim maraqla
kindboksa baxaram.
Hamı ürekden gülüb axşama qeder deyib gülüb
eylenmişdiler. Nehayet İstanbula uçmaq vaxtı gelib
çatmışdı. Revan da İstanbulda yaşamaq qerarına
gelmişdi,amma o bir müddet Bakıda qalacaqdı. Çünki
atasının mehkemesinde olmaq isteyirdi. Son olaraq
Zaman bey Toğrulun yanına qalxdı.
Zaman:- Toğrul bey,necesiz?
Toğrul:- Sayenizde elayam.
- Doğrudan? Bilseydim sizi çoxdan bir otağa salıb hebs
ederdim.
-Ne isteyirsiz? Çıxın gedin buradan,hansı cehenneme
gediesiz,gedin.
- Gedecem. Sizden tek xahişin var,birce defe etdiyiniz
emelleri qarşınıza qoyub düşünün,yaxşı,yaxşı düşünün.
Düşünün ki,neylemisiz. Heyatınızı nece

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 123 >>