artıq meydana çatmışdıq. Gürcülerkafelerde, ele küçenin ortasında oturmuşdular. Haradansa zurna
sesi gelirdi. Lap aşağılarda ise Kür çayı köpüklene-köpüklene axırdı. Nino çox uzaqlara baxırdı. Ele bil
ki, o, uzaqlarda öz keçmişini axtarırdı.
– Ne düşünürsen, – deye soruşdum.
– Seni ve bütün olub keçenleri, – deye Nino cavab verdi.
Men onun ne demek istediyini başa düşdüm. Lakin yene de ondan soruşdum:
– Ne dedin?
Nino dayanıb söze başladı:
– Get Tiflisi gez ve şehere diqqetle bax. Bu şeherde heç çadralı qadın göreceksenmi? Yox. Burada heç
Asiya şeherlerinin havası duyulurmu? Yox, bu şeher başqa bir dünyadır. Küçeleri enli, insanları ise açıq
qelblidir. Eli xan men Tiflisde olduğum zamanlar özümü ağıllı bir insan kimi hiss edirem. Çünki
burada Seyid Mustafa kimi sarsaqlara ve Memmed Heyder kimi başıboşlara rast gele bilmezsen.
Burada heyat rahat ve şendir.
Lakin bu ölke çekicle zindan arasındadır, Nino.
Nino balaca ayaqları ile daş döşemenin üzerinde atlana-atlana yeriyerek söhbetine davam etdi: “Bax ele
sebeb de budur. Topal Teymur Tiflisi yeddi defe yerle-yeksan edib, sonra ise türkler, iranlılar, erebler
ve monqollar da ölkemize yürüşler etmişler. Onlar Gürcüstanı xarabaxanaya çevirmişler, insanları qetle
yetirmişdiler, lakin heç bir zaman ona sahib ola bilmemişdiler. Müqeddes Nino buraya üzüm
teneklerini Qerbden getirmişdi. Demeli biz de Qerbe mensubuq. Bizim ölke Asiyaya aid deyil, biz de
Asiyalı deyilik. Biz Avropanın şerqinde yerleşen bir ölkeyik. Meger sen burada bunu hiss etmirsen?”
Ninonun qaşları çatılmış ve addımlarını tez-tez atmağa başlamışdı. Onun uşaq alnı büzüşmüşdü:
“Bilirsen, senin Ninon neye göre bu gün burdadır? Gel sene başa salım: ona göre ki, biz Topal
Teymura, Çingiz xana, Şah Tehmasibe ve Şah İsmayıla metanetle müqavimet göstermişik. Bax ele
buna göre de men varam. İndi ise sen qılıncların, her şeyi ezib keçen fillerin, etrafında cengaverlerin
olmadan Tiflise gelmisen. Halbuki sen elleri qana bulaşmış şahların

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 227 >>