indi Nino onun ruhunu sevdiyimi
bildirmeyi menden teleb edir. Axı bu qadın ruhu ne deyilen şeydir? Qadın sevinmelidir ki, kişi onun
ruhunun derinliyinde olanları bilmek istemir.
– Bes sen meni ne üçün sevirsen, Nino?
Nino birden-bire, ele küçenin ortasında ağlamağa başladı. Yanaqlarından süzülen iri yaş damlaları onu
balaca bir uşağa döndermişdi.
– Eli xan, bağışla meni. Men seni sevirem, sadece seni, olduğun kimi. Amma senin yaşadığın alem
meni qorxudur. Eli xan, men deliyem. Sen işe bax ki, küçenin ortasında nişanlımla dayanıb, Çingiz
xanın bütün herbi yürüşlerinin günahını senin üstüne atıram. Öz Ninonu bağışla, Eli xan. Çingiz
xanın herbi yürüşlerinde gürcülerin müselmanlar terefinden öldürülmesinin mesuliyyetini senin
üstüne atmaq da axmaqlıqdır. Ancaq başa düş ki, men senin Ninon, nifret etdiyin Avropanın kiçicik
bir parçasıyam ve bunu burada, Tiflisde evvelki vaxtlardan daha çox hiss edirem. Men seni sevirem,
sen de meni sevirsen. Lakin men meşeleri ve çemenlikleri sevirem, sen ise dağları, daşları ve çölleri
sevirsen. Çünki sen çöl övladısan. Ona göre de senin mehebbetinden, senin aleminden qorxuram.
Çaşıb qalmışdım, onun sözlerini başa düşmürdüm:
“He, sonra?” – deye soruşdum.
“Sonra” – deye Nino gözlerinin yaşını silib, yene gülmeye başladı ve başını yan terefe eyib dedi:
“Sonra ne olacaq? Üç aydan sonra evlenmeliyik, daha bundan artıq ne isteyirsen ki?”
Nino ağlamağı da, gülmeyi de, sevmeyi ve nifret etmeyi de bacarırdı.
O, Çingiz xanın bütün yürüşlerini mene bağışladı ve yene de meni sevmeyinde davam etdi. Nino
elimden tutaraq meni darta-darta “Veri” körpüsünden keçirdib, bazarın eyri-üyrü dar küçelerine
apardı. Bu Ninosayağı üzr istemek idi. Bu bazar Tiflisin Avropa formasında olan yegane Şerq bazarı
idi. Xalı tacirlerinden ermeniler ve farslar orada İran xezinesinin rengareng ziynetlerini camaatın
qabağına tökmüşdüler. Üstünde müdrik sözler hekk edilmiş mis ve bürünc eşyalar dükanların reflerini
doldururdu. Mavi gözlü bir kürd

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 227 >>