dediklerini tekrar
edir. Müqeddes Davud de elindeki hesasını qızın qarnına toxundurur ve o zaman birden möcüze
yaranır. Qızın qarnındakı uşağın sesi gelir ve ses esl günahkarın adını çekir. O zaman müqeddes
Davud ellerin göye qaldıraraq dua etmiş ve qız övlad yerine daş doğmuşdu. İndi hemin daşın dibinden
müqeddes Davud bulağının suyu fışqırmağa başlayıb. Uşağı olmayan qadınlar ise bu bulağın suyunda
çimirler ki, uşaqları olsun”.
Nino düşünceli terzde elave etdi: “Eli xan, indi müqeddes Davud ölmüş ve onun sehrli esası qeyb
olmuşdu”.
Nino monastırın yaranma tarixçesini bitirdiyi vaxt, biz artıq dağın başına çatmışdıq.
– Nino, bulaq başına getmek isteyirsenmi? – deye soruşdum.
– Xeyr, Eli xan, bir il de gözlesem, her halda yaxşı olar.
Biz, monastırın etrafını her terefden ehate etmiş divarlarının yanında durub, şehere baxırdıq. Kür
çayının sahili mavi duman içinde idi. Evlerin damlarından görünen kilselerin qübbeleri tenha adaları
xatırladırdı. Şeherin şerqinde ve qerbinde tiflislilerin dinceldikleri bağlar uzanırdı. Uzaqlarda qapqara
görünen Metex qalası ucalırdı. Bir zamanlar gürcü krallarına mesken olmuş bu qala, indi çar
imperatorluğu siyasetine qarışmaq cesaretini göstermiş Qafqazlıları bu qalada saxlayırlar. Nino başını
yana teref çevirdi. Deyesen bu meşhur işgence qalasını gören Ninoda çara olan sedaqet sarsılmışdı.
– Senin qohumlarından Metex qalasında yatan varmı, Nino? – deye soruşdum.
– Yox, amma senin qohumlarından orada yatan olmalıdır. Eli xan, gedek.
– Hara gedek, Nino?
– Qriboyedovun mezarını ziyaret edek.
Monastır divarını dönüb, baxımsızlıq ucbatından köhnelib pis veziyyete düşmüş bir mezar daşına
yaxınlaşdıq. Onun üzerinde “Senin ağlın ve emellerin unudulmazdır, amma ne üçün Ninonun
mehebbeti senin ömründen uzun yaşadı?” sözleri hekk edilmişdi.
Nino eyilib yerden bir çınqıl götürdü. O, çınqılı qebir daşına vurub elini çekdi. Çınqıl yere düşdü ve
ayaqlarımızın altına yuvarlandı. Nino derinden ah çekdi. Bu köhne Tiflisin

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 227 >>