birbirimize
sarılmışdıq. Sol terefimizde nazik burma demir barmaqlıqlarla daireye alınmış böyük park
uzanırdı. Parkın bağlı qapısının qabağında iki esger növbe çekirdi. Onlar daş heykel kimi quruyub
durmuşdular. Qapının üstünde rus çarlığını temsil eden qızıl suyuna salınmış qartal asılmışdı. Bu park
Qafqaz canişini, böyük knyaz Nikolay Nikolayeviçin sarayı idi. Nino birden dayandı. “Buraya bax” –
deye parkı gösterdi. Parkın her iki terefinde hündür şam ağacları var idi. Orada uzun boylu, arıq, ağ
saçlı bir kişi gezişirdi. O üzünü çeviren kimi deli baxışlı gözlerinden böyük knyazı tanıdım. Onun üzü
uzunsov, dodaqları da qısılmışdı. Şam ağaclarının kölgesinde böyük knyaz vehşi bir heyvana
benzeyirdi.
– Eli xan, göresen o ne düşünür? – her halda çarın tacını, Nino.
Tac onun çal saçlarına yaxşı yaraşar. Bes o ne edecekdir?
– Deyirler ki, o çarı taxtından devirecekdir.
– Gel, Eli xan, buradan gedek men qorxuram.
Biz nazik demir burma barmaqlıqlarla daireye alınmış gözel parkdan uzaqlaşdıq.
– Eli xan, – deye Nino dillendi, sen çarın ve böyük knyazın eleyhine o qeder de pis şeyler
danışmamalısan, onlar bizi türklerden qoruyurlar.
– Senin vetenin çekicle zindan arasındadır.
– Menim vetenim? Bes senin veteninin veziyyeti daha yaxşıdır?
– Bizim veziyyetimiz daha başqadır. Biz mengenede deyilik.
– Biz zindanın üstünde uzanmışıq, böyük knyaz de çekici elinde tutub. Ona göre de ona nifret edirik.
– Siz Enver paşanı sevirsiniz. Bu ağılsız bir şeydir. Onun şeherimize gelişini heç bir vaxt
görmeyeceksiniz. Böyük knyaz qelebe çalacaq.
– Allah böyükdür ve orasını ancaq allah bilir, – deye ehtiyatlı cavab verdim.
XVI
Böyük knyazın qoşunları Trabzona girmiş, Erzurumu almış, Kürdüstan dağlarını aşıb Bağdad
istiqametinde irelileyirdiler. Böyük knyazın qoşunları Tehrana, Tebrize ve hetta müqeddes Meşhede
bele soxulmuşdular. Artıq Türkiyenin ve İranın yarısı üzerinde Nikolay Nikolayeviçin zehmli kabusu
dolaşırdı. Böyük knyaz gürcü zadeganlarının

<< 1 ... 108 109 [110] 111 112 ... 227 >>