toplantılarının birinde bele demişdi:
“Çarın emrine tabe olaraq men, İstanbuldakı Aya Sofyanın qübbesi üzerinde qızıl Bizans xaçının öz
şan, şöhretile parlamayacağına qeder rahatlıq tapa bilmeyeceyem”.
Hilal bayraqlı ölkelerin veziyyeti yaxşı deyildi. Şeherde Osmanlı imperatorluğunun qüdretinden ve
Enver paşanın müzeffer qılıncından danışan qoçularla, hamballar qalmışdılar. İran kimi bir ölke artıq
mövcud deyildi, bir az sonra Türkiye adında bir ölke de qalmayacaqdı.
Atam yaman qaradinmez olmuşdu, o, çox zaman evde olmurdu. O, bezen müharibe bülletenlerini
oxuyur ve xeritelere baxırdı. Elden geden şeherlerin adlarını pıçıltı ile çekirdi. Sonra da elinde tesbeh
saatlarla danışmadan bir yerde otururdu. Men ise zergerxanaları, çiçek dükanlarını ve kitab
mağazalarını durmadan gezib Ninoya qiymetli hediyyeler alırdım. Bu işleri gördüyüm zaman
müharibe böyük knyaz ve tehlüke altında olan hilal bayrağı bir neçe saatlığa zehnimden çıxıb yayınırdı.
Bir gün atam dedi: “Axşam evde ol, Eli xan. Bize bezi adamlar gelecek ve bezi meseleler barede söhbet
edeceyik”.
O bir az pert idi. Başını yana çevirerken, veziyyeti anladım ve istehza ile dedim:
Ata, meger men sene and içmemişdim ki, men heç vaxt siyasetle meşğul olmayacağam.
– Öz xalqının taleyi ile maraqlanmaq ve onun qeydine qalmaq, siyasetle meşğul olmaq demek deyildir.
Eli xan, ele vaxtlar olur ki, xalqın taleyini düşünmek ve onun qeydine qalmaq bir vezifeye çevrilir.
O axşam Ninonu operaya aparmaq üçün evvelceden hazırlıq görmüşdüm.
Bakıya mahir senet ustası Şalyapin gelmişdi. Nino neçe gün idi ki, bu tamaşaya baxmağa hazırlaşırdı.
İşim olduğu üçün telefonun desteyini götürüb İlyas beye zeng etdim: “İlyas bey, bu gün menim vacib
işim var. Ninonu menim yerime operaya apara bilersenmi? Biletleri evvelceden almışam”.
Xettin o başından dilxor bir ses geldi: “Ne danışırsan Eli xan? Axşamlar serbest olmadığımı
bilmirsenmi? Bu gece men Memmed Heyderle kazarmada növbetçiyem”.
Sonra Seyid Mustafaya zeng

<< 1 ... 109 110 [111] 112 113 ... 227 >>