neçe uşağı olduğunu
soruşanda, daima qemli-qemli cavab verirdi: “Bilmirem on beşdir ve yaxud on sekkiz. Axı men yazıq
bunu haradan bilim?” ondan milyonların sayını soruşanda da o, eyni cavabı vererdi.
Zalın o biri küncünde oturan Yusif oğlu Bunyadzadeye paxıllıq ve bir az qısqanclıqla baxırdı. Yusif
oğlunun birce arvadı var idi, deyilene göre o da eybecerin biri idi. Onun arvadı hele toyları olan gün
ona demişdi: “Eger sen xeyanet edib başqa qadınlara baxsan, men o qadınların evvelce qulaqlarını,
sonra burunlarını ve döşlerini keseceyem. Sene ne edeceyimi ise demek istemirem” bu qadın davakar
bir ailenin qızı idi. Zavallı Yusif oğlu arvadının hede-qorxusundan çekinerek sağına-soluna baxmaz,
resm toplamaqla meşğul olardı.
Saat sekkizin yarısında zalımıza balacaboy ve arıq bir kişi girdi. Onun ince barmaqlarının dırnaqları
xınalı idi. O qapıdan içeri girende hamımız yerimizden qalxıb ona başsağlığı verdik. Çünki ona
bedbextlik üz vermişdi. Bir neçe vaxt bundan qabaq onun yegane oğlu İsmayıl vefat etmişdi. Kişi
oğlunun xatiresine Nikolay küçesinde cah-celallı bir imaret tikdirmişdi. Binanın üz terefinde par-par
parıldayan iri qızıl herflerle “İsmayıl” sözü yazılmışdı. Kişi bu binanın İslam xeyriyye cemiyyetine
verilmesini vesiyyet etmişdi. O kişinin adı Ağa Musa Nağı idi ve iki yüz milyon manata sahib olduğu
üçün bizim destemize daxil ola bilmişdi. Çünki Ağa Musa artıq müselman deyildi. O, Nesreddin şahın
edam etdirdiyi Mürted Babın kafir teriqetine mensub idi. Babın ne istediyini aramızda yalnız bir
neçesi bilirdi. Amma hamımız yaxşı bilirdik ki, Nesreddin şah Bahailerin dırnağının altına yanıb
közermiş biz batırtdırır, onları diri-diri tonqallarda yandırtdırır ve qamçı ile ölene qeder döydürürdü.
Bu cür ağır cezalara meruz qalan bir teriqet insanlara hökmen çox şeytanı şeyler öyretmeye
çalışmalıydı.
Saat sekkizde qonaqların hamısı evimizin böyük zalında toplaşmışdılar. Neft şahzadeleri zalda oturub
çay içirdiler, şirniyyet yeyirdiler ve

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 227 >>