Konfusiye, Buddaya ve hem de
Mehemmed Peyğembere inanıram. Biz hamımız bir Allahdan törenmişik ve Bab* yoluyla onun yanına
döneceyik. Bunu xalqa bildirmek lazımdır ki, ne qara var, ne de ağ. Çünki qarada ağ, ağda da qara
vardır. Ona göre de meslehet görürem: gelin ele bir iş görmeyek ki, dünyada kimseye zerer deysin.
Çünki bizim her birimiz her ruhun bir parçasıyıq ve her ruh da bizim bir parçamızdır.
Biz pert halda oturmuşduq. Demeli Babın kafir ideyası bu imiş. Yanımda kiminse berkden hıçqırdığını
eşitdim. Başımı çevirib baxdım ve teeccüblendiyimden quruyub qaldım:
Eli Esedullanın sifetinden göz yaşları sel kimi axırdı.
- -----------------------------------------------
*Burada XIX esrin 40-cı illerinde şielik esasında yaranmış dini teriqetin banisi Bab nezerde tutulur.
-----------------------------------------------------
Eli Esedulla hıçqıra-hıçqıra dedi:
– Ah, ne qeder siz haqlısınız! Size qulaq asmaq böyük xoşbextlikdir. Ey ulu Tanrım Ağa Musa, bütün
insanlar bu qeder derin biliye malik olsaydılar, derdimiz olmazdı?
Sonra o göz yaşlarını silib, derin bir köks ötürdü ve sakitleşmiş bir şekilde söhbetine davam etdi:
- Ey derin hörmet beslediyimiz dostum! Heç bir şübhe yoxdur ki, Tanrının qolu hamımızın qolundan
qüvvetli ve qüdretlidir. Lakin ey, müdriklik deryası olan dostum, bu da heqiqetdir ki, insan Küll-
İxtiyarın iltifat ruhuna hemişe bel bağlaya bilmez ve bel de bağlamamalıdır. Biz hamımız insanıq, biz
gerek özümüz bütün çetinliklerimizi aradan qaldırmaq yollarını axtarıb tapaq.
Eli Esedullanın ustalıqla söylediyi kelmeler, çox ağıllı kelmeler idi. Onun göz yaşları axıtması da ağıllı
bir oyun idi. Men Elinin qardaşı Mirzeye baxdım. Mirze mat-meettel, iftixar hissile qardaşına baxırdı.
Nehayet qonaqlar ayağa durdular. Mehribancasına bir-birlerine “Salamat qalın, dodaqlarınızdan
tebessüm eskik olmasın” deyib ayrıldılar.
Toplantı sona çatdı. Here öz evine getdi. Saat on birin yarısı idi. Evimizin qonaq zalı, boş idi ve adama
ağır

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 ... 227 >>