de bir tapança verdi:
– Yene deyirem, sebirli ol, Eli xan – dedi – qezebini Merdekan yoluna saxla.
Ne etdiyimi bilmeden tapançanı cibime qoydum. Seyid Mustafanın çopur sifeti mene teref döndü.
Men onun qalın dodaqlarının qımıldandığını gördüm ve söylediyi qırıq-qırıq cümlelerini eşitdim:
“Evden çıxdım ki, gedib molla Hacı Maqsudla görüşüm. Onun qaldığı ev operanın yanındadır. “Saat
on birde Molla Maqsudun evinden çıxıb operanın yanından keçirdim. Tamaşa sona çatmışdı. Birden
gördüm ki, Nino Naçararyanla avtomaşına minirler. Amma maşın yerinden terpenmedi. Onlar
maşının içinde bir-birile danışırdılar. Naçararyanın sifetinin ifadesi heç xoşuma gelmedi. Qaranlıqda
onlara yaxınlaşıb danışıqlarına qulaq asmağa başladım. Nino “olmaz” deyirdi, “men onu sevirem”.
Naçararyan da cavab verirdi ki, “men seni ondan da çox sevirem” deyirdi. Bu ölkenin daşı daş üstünde
qalmayacaq! Men seni Asiyanın elinden alıb qaçırdacağam. Nino cavab verdi ki, “yox, meni evimize
apar”. Naçararyan motoru işe saldı. Men maşının arxasına atıldım. Avtomaşın Kipianigilin evine
yaxınlaşdı. Yoldakı danışıqlarını eşide bilmedim. Nino ağlayırdı. Naçararyan birden Ninonu
qucaqlayıb üzünden öpdü. “Sen bu vehşi insanların eline düşmemelisen” – deye Naçararyan seslendi.
Sonra pıçıltı ile nese dedi. Men yalnız onun axırda dediyi sözü eşide bildim: “Menim Merdekandakı
evime gedirik. Biz Moskvaya gedib kebin kesdirerik, oradan da İsveçe gederik”. Men gördüm ki, Nino
onu iteledi. Naçararyan maşını işe saldı ve onlar getdiler. O zaman avtomaşının arxasında asıldığım
yerden atlanıb var gücümle qaçdım ki...
O, sözünü axıra kimi deye bilmedi, bilmirem, belke de men ona axıra kimi qulaq asmamışam.
Memmed Heyder qapını taybatay açıb içeri girdi: “Atlar hazırdır!” – deyebağırdı. Biz telesik
meydançaya qaçdıq. Ay işığında kişneyen ve nalları ile yavaş-yavaş yeri eşeleyen yeherli atları gördüm.
Memmed Heyder atın birinin yüyenini mene uzadıb: “Tut bunu, bu senin” dedi. Men ata baxanda
heyretimden

<< 1 ... 118 119 [120] 121 122 ... 227 >>