körpü ola bilmez, hetta mehebbet körpüsü bele yoxdur.
Nino susaraq Naçararyanın dediklerini dinleyirdi.
– Osmanlı qılıncının tehlükesi altında olan bizler gerek el-ele verib birleşek. Biz Avropanın Asiyadakı
elçileriyik. Prinses, men seni sevirem. Biz bir-birimize layiqik. Stokholmda heyat bizim üçün çox rahat
olacaq. Stokholm Avropadır, Qerbdir.
Bu sözler qulağımda ele cingildeyirdi ki, ele bil men de lojada onların yanında oturmuşdum:
– Osmanlı ordusu gelerse, bu ölkenin daşı daş üste qalmayacaq.
Naçararyan sözünü tamamlayaraq dedi:
– Talehinizin nece olacağını şexsen özünüz müeyyen etmelisiniz, Nino. Müharibeden sonra Londona
köçerik. Bizi sarayda qebul edecekler. Axı Avropalı özü öz taleyini müeyyen etmeyi bacarmalıdır. Men
de Eli xana hörmet edirem, ancaq o, sehranın ebedi qulu olan bir barbardır.
Bu sözler xeyalımda seslenende atı qamçıladım. Menden vehşi bir bağırtı çıxdı. Çöl qurdları ayı
görende bele ulayırlar. Men de qurdlar kimi sürekli ve kederli bir terzde ulayırdım. Qışqırmaqdan
boğazım ağrıyırdı. Axı ay işığı düşmüş Merdekan yolunda niye qışqırıram? Qezebimi sonraya
saxlamalıyam. Keskin külek qamçı kimi üzüme vururdu. Gözlerimden yaş gelirdi. Yox, yox men
ağlamıram. Göz yaşlarıma sebeb başqa şey deyil, ancaq külekdir. Men hetta Şerq ve Qerb arasında
körpünün, elece de mehebbet körpüsünün olmadığını birden-bire anlasam da ağlamıram. Ah, o
hiyleger, gülümseyen gürcü gözleri! Beli, men çöl övladıyam, türklerin boz qurdundan törenmişem.
Gör Naçararyan her şeyi nece ustalıqla planlaşdırmışdı: “Moskvada kebin kesdirib, sonra da Stokholma
getmek”. Sen bir buna bax, Stokholmda bir otel. Temiz, isti ve ağappaq yorğan-döşek. Londonda da
bir villa? Hirsimden başımı atın boynuna yaxın eyirem. Birden qeyri-iradi olaraq atın boynunu
dişledim. Ağzım duzlu qan dadı ile doldu. Villa? Naçararyanın Merdekandakı meyve bağlarının içinde
bir villası vardı. Bakının bütün varlılarının da burada villaları var idi. Naçararyanın villası ağ
mermerden

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 227 >>