ellerimden qan axırdı. Quru budaqlar da ellerimi kesirdi. Quru xezeller
ayaqlarımın altında xışıldayırdı.
Oradan bir az kenarda qovulan vehşi bir heyvanın – Naçararyanın sesi gelirdi. Buna bax, Stokholmda
otel! Ay gördün ha, o oteli! Qalın, kobud dodaqların ay deydi ha Ninonun yanaqlarına. İndi onu
görürem. Naçararyan büdreyir, iri kök elleri ile sıx kolluqları yarmağa çalışırdı. O kolluqları keçenden
sonra bostanların içinden deniz sahiline doğru qaçırdı. O alçağı gören kimi tapançam yadıma düşdü.
Hanı menim tapançam? Aha, yadıma düşdü. Tapançanı avtomobilin yanında tullamışdım. Men de
yabanı kolluqların içinden keçerek, onun dalınca qaçmağa başladım. Kolluqların tikanlarından cızılmış
ellerim qanamışdı. Budur, bostana çatdım. Bostanda gördüyüm ilk qarpız mene yumru, kök ve sarsaq
bir adamı xatırladırdı. Onun üstünden keçdim. Qarpız ayağımın altında partlayıb tike-tike oldu.
Yüyürüb bostanı keçdim. Ayın solğun şüası qarpız ve yemiş bostanına zeif işıq salırdı.
Ey Naçararyan, bil ki, qızıl külçeleri İsveçe apara bilmeyeceksen!
İndi, birden Naçararyanın çiyninden yapışdım. O, üzünü çevirdi ve kötük kimi qarşımda durdu.
Gözlerinden görünürdü ki, o ifşa olunmuşdu. Artıq men onun kim ve ne olduğunu bilirem. Onun
birinci yumruğu çeneme deydi. İkinci yumruğu ise döşüme ilişdi:
Naçararyan, sen boks vuruşmasını Avropada öyrenmisen. Başım gicellendi. Bir saniyelik nefesim
tutuldu. Men ancaq Asiyalıyam, Naçararyan. Mene qurşaqdan aşağı yumruq vurmaq senetini heç vaxt
öyretmemişler.
Men bir çöl qurdu kimi qezebden yalnız qızışa bilirem – deyib Naçararyanın üstüne atıldım. Onun
gövdesinden yapışdım. Ele bil ağac kötüyünü qollarım arasına almışdım. Ayaqlarımla onun yeke
qarnını sıxıb, ellerimle de yoğun boynundan yapışdım. Naçararyan Avropada öyrendiyi bütün vuruşma
qaydalarını unudaraq meni vehşi kimi yumruqlamağa başladı. Aşağı eyildim ve birlikde yere yıxıldıq.
Yerde fırlanırdıq. Birden men onun altına düşdüm. Onun xirtdeyime keçirdiyi barmaqları

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 227 >>