ittiham temamen sehvdir. Oğlunuz bu sehvi düzeltmelidir”.
– Orasını düşünürük, knyaz. Lakin ne olursa olsun, Eli xan artıq qanlıdır. Onun üçün o, evlene
bilmez.
– Sefer xan, menim de bir ata olduğumu unutmayın. Sesler kesildi. Her yeri yeniden bir sessizlik
bürüdü.
Nehayet, yaralarımın sarğılarını açdılar. Bedenimde ilk şerefli nişane olan yara yerime toxundum.
Sonra ayağa durdum. Tereddüdle addım ataraq otağın içinde yerimeye başladım. Nökerler ürkmüş
baxışlarla mene baxırdılar. Otağın qapısı açıldı. Atam içeri girdi. Qelbim şiddetle çırpınmağa başladı.
Nökerler otaqdan çıxdılar.
Atam bir müddet susdu. O, otaqda gezişmeye başladı. Sonra yerinde dayanıb dedi:
– Her gün evimize polis gelir. Polisden başqa Naçararyanlar ailesi her yerde seni axtarır. Onların beş
neferi artıq İrana getmişler. Men evi qorumaq üçün evin etrafına silahlanmış iyirmi nefer adam
qoymuşam. He, yadımdan çıxmamış deyim ki, Melikovlar da istifade etdiyin keher atından ötrü seni
qan düşmeni elan edibler.
Dostlarını da cebheye göndermeye nail oldular.
Men cavab vermeden başımı aşağı eymişdim. Atam yanıma gelib elini çiynime qoydu ve mehribanlıqla
dedi:
– Men seninle fexr edirem, Eli xan. Men senin yerinde olsa idim, ele men de eyni şeyi ederdim.
– Ata, sen razısanmı?
– Özü de hedsiz derecede razıyam, – deye atam cavab verdi ve meni qucaqlayıb düz gözlerimin içine
baxa-baxa soruşdu:
– Qızı neye göre öldürmedin?
– Bilmirem, ata. Men yorğun idim.
– Onu da öldürseydin, çox yaxşı olardı. İndi artıq gecdir. Men seni bunun üçünteqsirlendirmirem.
Bütün ailemiz seninle son derece fexr edir.
– Bes bunun axırı ne olacaq, ata?
– Atam, fikirli-fikirlinefes alaraqyeniden otaqda gezişmeye başladı.Sonra heyecanla ah çekib dedi:
– Sen burada qala bilmezsen. İrana da gede bilmezsen. Polis ve iki nüfuzlu aile seni axtarırlar. En
yaxşısı budur ki, Dağıstana gedesen. Oradakı aulların birine gedersen, seni heç kim tapa bilmez.
Çünki, ne bir ermeni ve ne de polis neferi cüretedib oraya

<< 1 ... 129 130 [131] 132 133 ... 227 >>