mene düz yol göstersin. Şeyx üç gün,
üç gece oruc tutur. Sonra xalqın qarşısına çıxıb deyir: Allah mene ilham verdi ve buyurdu ki, “xeyanet
barede menimle danışan ilk adam yüz şallağa mehkum olunmalıdır”. Menimle xeyanetden ilk defe
behs eden, menim anam Xanım olub. Men onu yüz şallaq cezasına mehkum edirem.
Xanımı meydana getirirler. Döyüşçüler onun çadrasını başından dartırlar, sonra onu mescidin
pillekanlarına yıxıb şallaqlarını havaya qaldırırlar. Şeyxin anasına birinci şallaq vurulan kimi, Şamil diz
üste yıxılıb hönkür-hönkür ağlayır ve imdad edib deyir: “Cenab Allahın qanunlarına qarşı çıxmaq
olmaz. Heç kim o qanunları deyişdire bilmez, hetta men de deyişdire bilmerem. Lakin Quran bir şeye
icaze verir. Övladlar valideynlerinin cezasını öz üzerlerine götüre bilerler. Ona göre de anamın
cezasının qalan hissesini men üstüme götürürem. Sonra Şeyx Şamil cübbesini çıxartdı ve xalqın gözleri
qabağında mescidin pillekenlerine uzanıb çığırır: “Şeyx olmağıma baxmayın, eger men hiss etsem ki,
şallağı var gücünüzle vurmursunuz, başınızı vurduracayam”. Şeyxe doxsan doqquz şallaq vurulur.
Şallağın vurulması sona çatanda Şeyxin bedeni qan içinde idi. Onun derisi parça-parça olmuşdu. Özü
de pillekenlerin üzerine serilib qalmışdı. Xalq bu menzereni görende dehşete gelir. O günden sonra
bir daha kimse xeyanet kelmesini ağzına almağa cesaret etmir. Elli il bundan qabaq dağlarımızda idare
üsulu bu cür idi. Xalq da çox xoşbext idi.
Men susmuşdum. Semadakı qartal uzaqlaşıb gözden itmişdi. Qaranlıq çökürdü. Balaca mescidin
minaresinde molla göründü. Qazı Molla namaz xalçalarını açıb yere serdi. Biz üzümüzü qibleye
çevirerek axşam namazını qıldıq. Namaz duaları köhne döyüş şerqilerini xatırladırdı. – Artıq gede
bilersen Qazı Molla – dedim – sen heqiqeten menim dostumsan. Men yatmaq isteyirem.
Qazı Molla şübheyle mene baxdı. Sonra köksünü derinden ötürerek tenbekime neşe qırıntılarını
qarışdırdı. Otaqdan çıxdığı zaman onun qonşuya söylediklerini eşitdim: “Qanlı

<< 1 ... 133 134 [135] 136 137 ... 227 >>