Difteriyaya tutulmuşdum. Tesevvür edin ki, günde üç defe derman qebul
edirdim.
– Difteriyaya qarşı?
– Beli.
– İçmeyini davam et, Arslan ağa. Şerab sağlamlıq üçün çox yaxşıdır.
İçdi. Sonra ona teref eyilib soruşdum:
– Eziz dostum, de görüm, axırıncı defe ne zaman düz söz danışmısan?
O, mesum gözleri ile mene baxdı ve semimi terzde dedi: “Mektebde, üç defe üçün neçe olduğunu
bildiyim zamandan”.
Dadlı şerab bu sadelövh genci tamam serxoş etmişdi. Onun suallarıma az-çox doğru cavab vereceyi
vaxtı çatmışdı. Ele ona göre de onu dindirmeye başladım. O kende ancaq maraq meqsedi ile gelmiş
olduğunu, difteriya xesteliyine tutulmadığını ve Bakıda geden bütün dedi-qoduları derinliyine qeder
bildiyini etiraf etdi. Sonra o, özüne mexsus bir formada çerençilik ederek: “Naçararyanlar seni
öldürmek isteyirler” dedi. “Lakin onlar elverişli bir fürseti gözleyirler. Bir-iki defe Kipianileri ziyaret
etmeye getdim. Uzun zaman idi ki, Nino xestelenmişdi. Sonra onu Tiflise apardılar. İndi o, geri
qayıdıb. Ninonu şeher klubunda keçirilen balda gördüm. Bilirsen...”
– O şerabı su kimi içir ve durmadan qehqehelerle gülürdü.
– O, ancaq rus zabitleri ile reqs edirdi. Valideynleri onu Moskvaya göndermek isteyirler, amma o
getmek istemir. Nino her gün şehere çıxır ve bütün ruslar ona vurulublar. İlyas beye orden verilib,
Memmed Heyder de cebhede yaralanıb. Naçararyanların villası yanıb kül oldu. Deyirler ki, villanı
senin dostların yandırıblar.
– Daha başqa ne xeber var?
– He, bir de, Nino kiçik bir it alıb. Her gün onu amansızcasına döyür. İte ne ad qoyduğunu heç kim
bilmir. Bezi adamlar Ninonun onu Eli xan, başqaları ise Naçararyan deye çağırdıqlarını söyleyirler.
Ancaq mene ele gelir ki, Nino itini Seyid Mustafa deye çağırır. Senin atanı da görmüşem. O mene
dedi ki, eger yene de dedi-qoduyla meşğul olsan seni döyeceyem. Kipianiler Tiflisde ev alıblar. Belke
birdefelik köçüb orada yerleşdiler.
Arslan ağa, çox yalançı bir melumatdır.
– Bes sen ne olacaqsan, Arslan

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 227 >>