qeder hökumet nümayendeleri olan polisler indi deniz
qırağındakı zindandadırlar. Bes esgerler? Artıq esger-filan da yoxdur. Bilirem, dostum, indi başını
yelleyib deyeceksen ki, bes bizim qubernator bu işlere nece yol verir? Agah ol ki, bizim ağıllı
qubernatorumuz yararsız adamları idare etmekden yorulub, dünen şeherimizden qaçmışdır. Ondan
ancaq bir dest şalvar ve bir köhne kokardı qalıb. Yeqin ki, mene gülürsen, fikirleşirsen ki, yalan
danışıram. İnan dostum, men yalan danışmıram. Bilirem, indi özün-özüne sual verib deyeceksen ki,
bes neye göre çar şeherimize ordu birlikleri ve yeni qubernator göndermir? Xeberin olsun ki, artıq çar
mövcud deyil. Ümumiyyetle indi heç bir şey mövcud deyil. Hele bilmirem bu şeylere ne ad verirler,
lakin dünen mektebin baş müellimini döydük ve heç kim bize mane olmadı. Men senin dostunam,
Eli xan. Ona göre de bütün bunları sene ilk defe xeber veren men olmaq isteyirem. Bütün
Naçararyanlar ölkelerine qaçıblar. Şeherde de daha polis mövcud deyil. Sağ-salamat qalın, Eli xan.
Senin dostun ve qulun Arslan ağa”.
Başımı qaldırdım. Ninonun rengi qaçmışdı. O, titrek sesle dillendi:
– Eli xan, yol açıqdır. Biz eve qayıdırıq, eve!
Güclü sevincden vecde gelen Nino bu sözleri tekrar edirdi. O, boynuma sarılıb “gedirik” deye hıçqırahıçqıra
ağlamağa başladı. O, yalın ayaqlarını auldakı tozlu heyete döyeclemeye başladı.
– He, eledir Nino, tebii ki, biz evimize qayıdırıq.
Men hem sevinirdim ve hem de kederlenirdim. Sarımtıl qaralı dağlar bütün gözelliyi ve cazibedarlığı
ile uzaqda parıldayırdı.
Uçurumun üzerine soxulmuş arı yuvalarını andıran kiçik komalara baxdım, sonra üzümü möminleri
ibadete çağıran kiçik minareye çevirdim.
O gün aul heyatının son günü idi.
XXI
İnsanların sifetinde qorxu ve sevinc hissi bir-birine qarışdığı aydın hiss olunurdu. Küçelerin bu
başından o başına kimi uzanan qızılı rengli qiymetli kağızlarda menasız şüarlar yazılmışdı. Bazarda alver
eden qadınlar tinlerde toplanıb Amerika Hindularına ve Afrika

<< 1 ... 148 149 [150] 151 152 ... 227 >>