kimi
telesik çay hazırladı. İçimizde anlaşılmaz bir sakitlik var idi. Müharibe erefesinde şeher sıxıntılı ve yad
görünürdü. Hele de küçelerde insanlar gezişirdiler, işe gedirdiler ve bazarlarda alver edirdiler. Amma
onların hereketlerinde qeyri-real cehetleri sezmek olurdu. Ele bil onlar heyatın gündelik verdişlerinin
tezlikle menasızlığa çevrileceyini indiden başa düşürdüler.
– Evinizde kifayet qeder silahınız varmı? – deye İlyas bey soruşdu.
– Beş tüfeng, sekkiz tapança, bir pulemyot ve döyüş sursatımız var.
– Bundan başqa evinizde qadınlarla uşaqların sığınacağı üçün zirzeminiz varmı?
Nino birden başını qaldırdı ve qetiyyetle dedi:
– Men zirzemiye getmeyeceyem. Men evimi müdafie edeceyem. Onun sesi çox sert ve qeti idi.
Memmed Heyder çox sakit terzde dedi:
– Nino, biz silah tetbiq edeceyik, eger yaralansaq, siz de yaralarımızı sarıyarsınız.
Nino başını aşağı eydi. Onun sesi tutulmuş görünürdü: “Aman Allah, şeherimizin küçeleri döyüş
meydanına, teatrımızın binası da baş qerargaha çevrilecek. Bir azdan sonra ise, Nikolay küçesine
getmek Çine getmekden de çetin olacaq. Müqeddes Tamara litseyine getmek üçün ya dünyagörüşünü
deyişmek ve yaxud bir ordunu meğlub etmek lazım olacaqdır. Qubernator bağına qarnı üste sürüne-
sürüne getmeyinizi ve vaxtı ile Eli xanla görüşdüyüm hovuzun yanında pulemyot qurulacağını
xeyalımda canlandırdım. Biz çox qeribe bir şeherde yaşayırıq”.
Sonra İlyas bey söze başladı:
– Şeherin içinde döyüş olmayacağına eminem. Ruslar bizim ultimatumu qebul edecekler.
Memmed Heyder acıqlı-acıqlı gülüb dedi:
– Size demeyi yaddan çıxartdım, buraya gelende yolda Esedullaha rast geldim. O, dedi ki, ruslar
ultimatumu redd edibler. Onlar teleb edirler ki, biz silahlarımızı teslim edek. Men silahımı onlara
vermeyeceyem.
İlyas bey dedi:
– Bu bizim ermeni müttefiqlerimiz üçün müharibe demekdir.
Nino susurdu, onun sifeti pencereye teref çevrilmişdi. Seyid Mustafa emmamesini düzeldib dedi:
– Allah, Allah! Men cebhede olmamışam. Eli xan

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 227 >>