sene kömeyim deymeyecek, amma men
seninem. Men burada qalmalıyam, vessalam.
Ele de oldu. Ninonun gözlerinden öpdüm. Fexr edirdim ki, bele arvadım var. Herden mene söz
qaytarsa da, Nino yaxşı bir heyat yoldaşı idi.
Men evden çıxdım. Seher açılırdı. Havada toz qoxusu vardı. Qala divarının üstüne çıxdım.
Xidmetçilerim ellerinde tüfengleri hazır veziyyetde dayanmışdılar.
İlyas beyin gönderdiyi otuz nefer adam da bomboş qalmış Duma meydanının gözetçiliyini edirdiler.
Qapqara bığları, qarabeniz olan bu adamlar sessiz ve esebi halda idiler. Kiçik lüleli pulemyot bir rusun
fındıq burnunu andırırdı. Etraf sükut içinde idi. Qerargahla elaqe saxlayan adamlar sessizce qala
divarının üstünde ora-bura gedib qısa xeberler getirirdiler. Ruhanilerle ağsaqqallar son anda barış
möcüzesine nail olmağa çalışırdılar.
Gün çıxdı. Çevrilib qarşı terefdeki evime baxdım. Nino damda oturmuşdu.
Günorta Nino yanımıza geldi, o bize yemek-içmek getirmişdi. Ürkmüş halda gözlerini pulemyota
zilledi... Men onu zorla eve gönderene kimi sessiz-semirsiz kölgede durub etrafa baxırdı. Saat bir idi.
Seyid Mustafa minareye çıxıb kederli ve ciddi bir sesle ezan verdi. Sonra yanımıza geldi. O, tüfengi
arxasınca sürüyürdü. Onun qurşağında Quran vardı.
Men qala divarının bayırında Duma meydanından ireli baxdım. Yalnız qorxudan telesen bir neçe kişini
qaçan gördüm. Çadralı bir qadın deyine-deyine meydanda oynayan uşaqlarının dalınca qaçırdı.
Bir, iki, üç. Belediyye binasındakı saatın sesi sükutu pozdu. Bu ses sanki bambaşqa bir dünyanın
qapılarını açırmış kimi şeherin etraf mehellelerinden ilk silah sesleri idi.
XXII
O gece ay görünmürdü. Yelkenli qayıq Xezer denizinin donuq suları dalğaları üzeri ile yellene-yellene
üzürdü. Acı ve duzlu su köpükleri üzümüze sepelenirdi. Qayığın başımızın üstündeki qapqara yelkeni
gece vaxtı neheng bir quşun qanadlarını andırırdı.
Men qoyun derisinden olan kürke bürünüb qayığın göyertesinde uzanmışdım. Sükançımız girde ve
saqqalsız sifetini laqeydlikle

<< 1 ... 155 156 [157] 158 159 ... 227 >>