ulduzlara teref çevirib baxırdı. Başımı qaldırdım ve elim qoyun derisinin
qıvrım tüklerine toxundu. “Seyid Mustafa?” deye seslendim.
Çopur Mustafa başını mene teref eydi. O, elinde deneleri qırmızı olan tesbehini çevirirdi... Ele bil
barmaqları qan damlaları ile oynayırdı.
Seyid Mustafa:
– Narahat olma, Eli xan, men buradayam. “Sen rahat yat” – dedi.
Onun gözlerini yaşlı görüb, durub oturdum.
– Memmed Heyder helak oldu – dedim. – Onun cesedini Nikolay küçesinde gördüm. Burnu ile
qulaqlarını kesmişdiler.
Seyid üzünü men terefe çevirdi:
– Ruslar Bayıl terefden gelib bulvarı mühasireye aldılar. Sen onları Duma meydanından qovub,
çıxardanda onlar bulvar terefe qaçırdılar.
Yadıma düşdü:
– Sonra da Esedullah geldi ve hücum emrini verdi. Biz süngü ve xencerle hücuma keçdik. Biz hücuma
keçerken sen yasin suresini oxuyurdun.
– Bes sen? Sen de düşmenlerinin qanını içirdin. Bilirsenmi Haşım evinin dalanında kimler bizi
gözleyirdi? Bütün Naçararyanlar nesli. Onlar hamısı qırıldı.
Hamısı qırıldı, – deye tekrar etdim. Men Haşım evinin damında sekkiz pulemyot ele keçirdim. Biz
bütün mehelleye hakim olduq...
Seyid Mustafa alnını ovuşdurdu. Ele bil onun üzüne kül üfürmüşdüler: “Evin damında bütün günü
pulemyot ateşi davam etdi. Kimse senin ölmüş olduğunu söyledi. Nino da bunu eşitdi, ancaq heç bir
şey demedi. O, otağında oturub susurdu. Pulemyotlar da ateş açmaqda davam edirdiler. Nino birdenbire
elleri ile üzünü tutdu ve “Qurtarın artıq, qurtarın” – deye çığırdı. Amma pulemyotçular öz
işlerinde idiler. Sonra herbi sursatımız qurtardı. Ancaq düşmen bunu bilmirdi. Ateş kesilende, düşmen
ele zenn edirdi ki, bu bir teledir. Musa Hacı da öldü. Lalay onu elleri ile boğub öldürdü... Daha
demeye bir söz yoxdur”.
Men susurdum. Sükançımız hele de ulduzlara baxırdı. Yüngül deniz küleyi onun rengareng ipek
libasını yelledirdi.
Seyid sözüne davam edib dedi:
– Senin Sisianaşvili darvazası yanındakı elbeyaxa vuruşunda olduğunu eşitdim. Men şexsen bu

<< 1 ... 156 157 [158] 159 160 ... 227 >>