İşler o durumda davam edib gede bilmezdi. Saysız-hesabsız
düşmeni mehv edib qana susamaq yaxşı asiyalı olmaq demek deyil.
– Bes ne zaman yaxşı asiyalı sayılmaq olar?
– Sen yarı avropalısan, Eli xan. Ona göre de bu sualı verirsen. Onu sene izah ede bilmerem, çünki sen
heyatda yalnız adi gözle görünen şeyleri görürsen... Sen ancaq yere baxırsan. Bax, buna göre
basılmağımız seni ağrıdır ve sen ağrıdığını büruze verirsen.
Atam susdu. Baxışları donuq bir ifade almışdı. O bizim heqiqi dünyamızdakı şeylerden daha artığını
bilirdi.
O bakılı ve iranlı qocaları kimi başqa bir dünyadan içerisine çekile bileceyi, orada kimsenin özüne
girişe bilmeyeceyi, hücum etmeyeceyi bambaşqa bir dünyadan xeberdar idi. Halbuki men bu insanın
dostlarını basdırdıqdan sonra bir yelkenli qayığın sükançısı ile Cerco vahesinin möcüzesi barede behs
edilecek alemden de xebersiz idim. Men de bu alemin qapısını döydüm, amma meni oraya qebul
etmediler. Demeli men artıq asiyalı deyildim. Bunu heç kim mene irad tutmurdu, amma deyesen
bunu hamı bilirdi. Men bu arada bir ecnebiye çevrilmişdim.
Lakin yene öz evimde olmağa, Asiyanın xeyal alemine can atırdım.
Qayıqdan denizin qapqara güzgü kimi parıldayan suyuna baxırdım. Memmed Heyder öldü, Aişe helak
oldu, evimiz talan edildi. Men ise balaca bir yelkenli qayıqla Şahın diyarına, böyük sakitliyin hökm
sürdüyü İrana gedirem.
Birden Nino gelib yanımda durdu ve İranda biz ne edeceyik? – deye soruşdu.
– Dinceleceyik, Nino – dedim.
– Eledir, istirahet edeceyik deyilmi? Men de yatmaq isteyirem Eli xan. Bir ay, bir il yatmaq isteyirem.
Yaşıl ağacları olan bir bağçada yatmaq isteyirem. Amma orada müharibe, ateş sesleri olmamalıdır.
– Sen ele bele bir ölkeye gedirsen. İran min ildir yatır ve çox nadir hallarda orada ateş sesleri eşidilir.
Biz kiçik göyerteye çıxdıq. Nino o saat yuxuya getdi. Men ise Seyidin siluyetine ve onun barmaqlarının
herlenen qan damlasını andıran tesbeh denelerine baxaraq uzun zaman uzandığım yerde oyaq

<< 1 ... 159 160 [161] 162 163 ... 227 >>