“Abi-Yezid” şeytan suyu zamanzaman
bir xeyalet kimi parlayırdı. Reşte geden böyük yol çay kenarından keçirdi. Çayın özünde ise su
yox idi. Onun yatağı qızmar güneş altında cadar-cadar olub. Camur yatağına çevrilmişdi. Adeten İran
çaylarında su olmur, ancaq orada su yığıntılarından emele gelme palçıqlı gölmeçelere tesadüf etmek
olurdu. Bu gölmeçelerin qupquru sahillerinde qumlar üzerine kölgeler salan ezemetli qayalar dururdu.
Bu qayalar ibtidai dövrden qalmış azman qayaları xatırladırdı. Uzaqdan bir karvanın zınqırov sesleri
gelirdi. Sürücümüz maşının süretini azaltdı-biz sıldırım dağ silsilelerinin eteklerinde develerin ağır
yerişle getdiklerini gördük. Elinde esa tutmuş sarban karvanın lap qabağında gedirdi. Onun arxasınca
da başdan ayağadek qara geyimli adamlar gedirdiler. Esebi develer ise yollarını etinasızlıqla davam
edirdiler. Onlar addımlarını atdıqca boyunlarından asılan zınqırovların sesleri yükselirdi. Develerin
bellerinden uzun kiseler asılmışdı. Bu kiselerdekiler göresen İsfahan parçalarımı ya da gilan yunu idi?
Sürücümüz maşını saxladı. Develerin bellerindeki yük qara kefenlere bükülmüş meyitler idi. Onların
sayı iki yüze qeder idi. Develer ağır yerişle yanımızdan ötüb keçirdiler. Bu karvan dağlardan, duzlu
sehraların göz qamaşdıran hamar sethinden ve saysız-hesabsız vaheleri keçerek yük daşıyırdılar. Bu
develer çox uzaqda olan türk serhedine çatdıqda diz çökecekler. Başlarında qırmızı fes olan
kömrükçüler yükleri yoxladıqdan sonra, karvan yeniden yola düzelib, müqeddes Kerbela şeherinin
günbezine qeder mesafeni qet edecekdi. Karvan İmam Hüseynin meqberesine çatıb yene dayanmalı
idi. Orada develere yüklenmiş meyitler qayğıkeş ellerle hazırlanmış mezarlarda defn edilecek ve
qiyamet günü şeypur sesi onları ebediyyet yuxusundan oyadana kimi onlar Kerbela qumlarının altında
rahatlıq tapacaqlar.
Ellerimizle gözlerimizi bağlayaraq onların qarşısında ehtiramla secde etdik. Berkden qışqırıb dedik ki,
“İmamın mezarında bizim üçün de dua

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 227 >>