Köhneden qalmış yollarla Qezvini keçirik. Şah Şahpur ordularını burada
toplamışdı. Sefeviler, senetçiler, senetçilerin xeyirxahları ve müqeddesleri burada meclis qurardılar.
Yüz-yüzelli kilometr yol getdim. Yol ilan kimi qıvrılırdı. Nehayet uzaq Demavendin qarlı tepesinden
Tehran qapısının dörd qüllesi ehtişamla yükselirdi. Qapı rengareng yumşaq çinilerle bezedilmişdi.
Qapının üzerinde zerif ereb yazıları ile hekk edilmiş kelamlar ele bil şeytan gözleri kimi mene baxırdı.
Böyük qapının altında toz-torpaq içinde bedenlerini yara basmış dilençiler ve perişan dervişler
oturmuşdular. Onlar ince barmaqlı arıq ellerini bize uzadaraq hökmdarlara layiq Tehran şeherinin
gözelliyi ve ezemeti haqqında şerler oxuyurdular, amma onların sesleri qemgin ve kederli idi. Onlar bu
minbir qübbeli şehere neçe iller bundan evvel böyük ümidle gelmişdiler. Lakin onların ümidleri puça
çıxmışdı.
Balaca maşın eyri-üyrü dar küçelerden, Top meydanından ve şah sarayının Almas darvazası yanından
keçib şeherin o biri terefine, Tehranın yaxınlığındakı Şemiran qesebesine geden geniş yola çıxır.
Şemiran saray bağçasının qapıları taybatay açılmışdı. Qapıdan içeri girdikde qızıl gülün etiri bizi vurdu.
Biz bağçadakı fevvarelerin yanından keçib saraya girlik. Pencereleri perdelerle örtülmüş qaranlıq otaq,
bulaq suyu kimi serin idi. Nino ve men başımızı yumşaq balışlara qoyub şirin yuxuya getdik.
Biz yatdıq, oyandıq, mürgüledik, yuxular gördük ve yeniden yatdıq. Pencereleri perdelerle örtülmüş
bu serin otaqda yatmaq heddinden artıq xoş idi. Saysız-hesabsız döşekler, yastıqlar ve xalılar alçaq
divanın ve döşemenin üstünü örtmüşdüler. Yuxulu-yuxulu bülbüllerin cehcehini eşidirdik. Adamı
qeyri-adi bir hiss bürüyürdü. Biz bütün tehlükelerden, Bakının elden düşmüş qala divarlarından çox
uzaqlarda, böyük bir sakit evde mürgüleyirdik. Vaxt sessiz-semirsiz keçirdi. Nino herdenbir derin bir
ah çekir, yuxulu qalxır, sonra başını menim sineme qoyub yeniden yuxuya gedirdi. Men ise

<< 1 ... 163 164 [165] 166 167 ... 227 >>