İran
heremxanasının cazibedar etri gelen yumşaq yastığına başımı qoyub yatırdım. Meni dehşetli bir
tenbellik bürümüşdü. Burnum qaşındığı zaman onu qaşımaq üçün elimi qaldırmağa bele tenbellik
edirdik. Nehayet burnumun qaşıntısı öz-özüne dayandı ve men yeniden yuxuya getdim.
Nino birden oyandı ve başını qaldırıb dedi:
– Eli xan, acından ölürem.
Biz bağçaya çıxdıq. Fevvarelerin etrafını qızıl güller bürümüşdü. Serv ağacları göye ucalırdı. Rengareng
qanadlarını yelpinc kimi açmış tovuz quşu batmaqda olan güneşi, seyr edirdi. Uzaqlarda Demavend
dağı ucalırdı. Men el çaldım. Şiş sifetli bir herem xidmetçisi tez yanımıza geldi. Onun dalınca da
elinde xalça ve yastıq tutan yaşlı bir qadın gelirdi. Biz bir serv ağacının kölgesinde oturub süfre açdıq.
Herem xidmetçisi su ve leyen getirdi. Sonra yere serilmiş xalının üzerine İran metbexinin en leziz
yemekleri ile dolduruldu.
Pulemyotun şıqqıltısını eşitmekdense xöreyi elle yemek yaxşıdır, deyen Nino sol elini buğlanan plova
uzatdı. Xedimağası qorxunc bir ifadeyle ona baxdı. Ağasının utanmasına şahid olmasın deye xidmetçi
üzünü yana çevirdi.
Men Ninoya, İranda plovun sağ elin üç barmağı ile nece yeyildiyini öyretdim. Bakını terk etdiyimiz
günden beri ilk defe olaraq Nino güldü. İndi men de artıq özümü sakit hiss edirdim. Şah ölkesinde,
Şemiran sarayında, dindar şairlerin ve müdriklerin diyarında heyat çox gözel idi.
Nino birden soruşdu:
– Bes senin emin Esed-es Seltene ile onun heremxanası haradadır?
– Her halda, şeherdeki saraydadı. Üç arvadı da onun yanında olmalıdır. Heremxananı soruşursan? Bu
bağça ve etrafındakı otaqlar ele heremxanadır da!
Nino güldü:
– Demeli, meni heremxanaya getirmisen, elemi? Men bilirdim ki, evvel-axır bele olacaq.
Bu zaman ikinci bir herem xidmetçisi geldi. Bu xidmetçi bedence arıq ve bir qoca idi. O, bize
yaxınlaşıb soruşdu ki, bizim üçün mahnı oxusun ya yox. Biz istemediyimizi bildirdik. Üç qız gelib
xalçaları bükdüler. Evvelki qoca xidmetçi de gelib süfreden artıq

<< 1 ... 164 165 [166] 167 168 ... 227 >>