dost-tanışı da, bunlardan başqa onun eri de menem. Ele ona göre de onu tek
qoya bilmirem.
Bütün bazarı ona hediyye alıram. Çünki bu axşam emim atamın şerefine böyük bir ziyafet vermelidir.
Şahzadelerden biri de bu meclise gelecek. Nino ise evde, onu Saray hemerlerinin enenelerini terbiye
etmeye çalışan herem xidmetçisinin yanında qalmalı idi.
Bazarı terk edib, avtomaşınla Şimrana yollandım. Nino derin düşünceler içinde başdan başa xalılar
döşenmiş salonda oturub sırğa, qolbağ, ipek şallar ve etriyyat yığınına baxırdı. O tez telesik nezaketle
meni öpdü. Herem xidmetçisi soyuq şerbet getirdi ve narazı halda hediyyelere baxıb dedi:
– Kişi arvadının nazını bu derecede çekmemelidir!..
İranlının heyatı gece başlayır. Gündüz heyatı ise isti ve tozlu keçir. Buna göre de çox can sıxıcıdır.
Lakin gece olduqda insanlar yeniden canlanır, düşünceler serbestleşir ve söhbet asanlaşır. Geceler
qeribe İran alicenablığı oyanır ki, bu alicenablıq Bakıdakı, Dağıstandakı ve Gürcüstandakı alemden
çox ferqlenir ve men bu heyat terzine heyran olmuşam.
Emimin karetaları saat sekkizde evimizin qabağında dayandı. Onların biri atam üçün biri de menim
üçün idi. Üsul qaydaları bele teleb edirdi. Her karetanın qabağında ellerinde fener tutmuş üç nefer
piş-xidmet dururdu. Fenerlerin işığı onların üzüne düşürdü. Bu xeberdarçılar hele uşaq iken onların
bellerinde cerrahiyye emeliyyatı aparıb dalağını kesib çıxardırlar. Belelerinin ömrü boyu yegane
vezifesi, karetaların qabaqlarınca qaçıb, ciddi bir sesle “Xeberdar!” deye çığırmaq olurdu.
Küçelerde adam görünmürdü. Ancaq buna baxmayaraq xidmetçiler eyni ahengle “Xeberdar!” deye
cığırırdılar. Biz dar küçelerden, sonu görünmeyen boz rengli divarların qabaqlarından keçirdik. Bu
divarların arxasında ise kazarmalar, saraylar, yaxud idareler yerleşirdi. Küçe terefe baxan kerpicden
tikilmiş boz rengli divarlar İran mehremiyyetlerini gizledirdi.
Bazarın yuvarlaq günbezleri ay işığında sanki gözegörünmez bir el terefinden toplanmış

<< 1 ... 171 172 [173] 174 175 ... 227 >>