atam söze başladı:
– Elahezret, bu düzdürmü ki, bizim baş nazirimiz Vosuq-ed-Devlen İngiltere ile yeni bir müqavile
bağlamaq isteyir?
Şahzade gülümsedi:
– Bunu siz Esed-es-Selteneden soruşmalısınız. Bu mesele artıq dövlet sirri deyil.
Emim onun sözünü tesdiq etdi:
– Beli, bu çox yaxşı bir müqaviledir. Çünki bu günden sonra Barbarlar artıq bizim külemiz olacaqlar.
– Ne üçün?
– Bilirsiniz, ingilisler çalışmağı, biz ise gözellik içinde yaşamağı sevirik. Onlar döyüşü, biz ise eminamanlığı
sevirik. Ele ona göre de biz onlarla sazişe geldik. Bundan sonra serhedlerimizin
tehlükesizliyinin qeydine qalmağa lüzum qalmayacaqdır. İngiltere İranın müdafiesini boynuna
götürür. Onlar yollarımızı tikecekler, binalar inşa edecekler ve üstelik bize hele pul da verecekler.
Çünki İngiltere, dünyaya her milletden çox medeniyyet getirenin biz olduğumuzu çox yaxşı bilir.
Emimin yanında dayanan yaxın qohumum Behrem xan Şirvanşir başını qaldırıb dedi:
– Siz inanırsınız ki, İngiltere bizi medeniyyetimize göre müdafie edir? Belke bu işler neftimizden
ötrüdür?
Emim laqeyd şekilde cavab verdi:
– Medeniyyet de, neft de dünyaya nur saçmaq üçündür, her ikisinin qorunmağa ehtiyacları vardır.
Lakin bizden yaxşı esger çıxmaz.
Bu defe sual vermek növbesi mene çatdı:
– Niye çıxmaz? Meselen, men xalqımız uğrunda vuruşmuşam ve gelecekde de onun uğrunda vuruşa
hazıram.
Esed-es-Seltene narazı halda mene baxdı. O çay fincanını yere qoyub lovğalana-lovğalana dedi:
– Men heç bilmirdim ki, Şirvanşirler arasında da vuruşa hazır olan esgerler vardır.
– Yox, elahezret, Eli xan heqiqeten esger deyil, o zabitdir.
Şahzade:
– Onların arasında ferq yoxdur – deyib istehza ile tekrar etdi: “Sen bir zabite bax!”
Men danışmayıb susdum. Tamamile yaddan çıxarmışdım ki, her hansı bir iranlının nezerinde esger
olmaq leyaqetli iş deyil.
Orada olanların arasında tekce yaxın qohumum Behram xan Şirvanşir, deyesen başqa fikirde idi. O
hele genc idi. Şahzadenin yanında oturan yüksek rütbe sahibi

<< 1 ... 174 175 [176] 177 178 ... 227 >>