olan Muşir-ed-Devle idi. O Behram
xana nesihet ederek deyirdi ki, Allahın qoruduğu İranın bu dünyada parlamaq üçün artıq qılınca
ehtiyacı yoxdur. Onun oğulları keçmişde öz cesaretlerini sübut etmişdiler.
O nesihetine yekun vurub dedi:
– Şahinşahın xezinesinde saf qızıldan yer küresinin modeli var. Orada bütün ölkeler müxtelif
cevahiratlarla örtülmüşdür. Yalnız İran erazisi en temiz ve en parlaq brilyantlarla örtülüb. Bu
simvoldan başqa daha bir çox şeyler ifade edir. Bu heqiqetdir.
Men ölkede kök salmış ecnebi esgerlerini ve Enzelideki cır-cındır geymiş, ayaqyalın polisleri, yadıma
saldım. Bu idi Asiya. Avropalı olmaq qorxusundan silahlarını Avropanın ayaqları altına atan Asiya!
Şahzade esgerlik peşesine nifret edirdi. Halbuki o özü vaxtı ile ecdadlarımın iştirakı ile Tiflisi feth
edenlerin arasında olmuşdu. O zamanlar İran başını uca tutub silahlardan istifade etmeyi bacarırdı.
Lakin indi zemane deyişib. Şahzade şeri pulemyotdan üstün tutur. Belke de ona göre ki, onun şerden
başı daha yaxşı çıxırdı. Artıq Şahzade de, emim de yaşlaşmışdılar. İran can verirdi, amma çox zerif bir
şekilde can verirdi. Birden bire Ömer Xeyyamın bir rübaisi yadıma düşdü:
Şahmat taxtasıdır geceyle gündüz
Orda oyun oynar insanla felek
Onu qaldıraraq deyer “şah” ve “mat”
Sonra öz yerine qoyar salamat.*
- -------------------------------------------------
* Şer herfi tercüme olunmuşdur.
----------------------------------------------------
Derin düşüncelere daldığımdan, rübaini yüksek sesle oxumuş olduğumu bilmemişem. Şahzadenin
qaşqabağı açıldı.
– Demeli, sen tesadüfen esger olmusan. Bes bunu mene niye demirsen? Görürem oxumuş adamsan.
Taleyini özün seçesi olsaydın, doğrudanmı, esger olmağı isterdin? Men Şahzadeye doğru eyildim.
Deyirsiniz o teqdirde neyi seçerdim? Men sadece dörd şeyi seçerdim: yaqut dodaqları, musiqini,
müdrik kelamları ve qırmızı şerabı.
Daqiqinin meşhur rübaisi mene bütün qonaqların ehtiramını qazandırdı. Hetta yanaqları batıq molla
bele

<< 1 ... 175 176 [177] 178 179 ... 227 >>