kimi insanlara
ehtiyacımız var. Bize en az lazım olan şey İranın nalelerini eks etdiren köhne şerlerdir. Lakin başqa
mahnı ve şerler de mövcuddur. Gilanlı şair Eşrefin şerinden xeberin varmı?
Behram xan eyilib xefif bir sesle şerin bir beytini, mene oxudu: “Keder ve elem vetenin başının üstünü
almışdır. Qalxın ayağa ve İranın tabutunun dalınca gedin. Bu yolda İran gencliyi helak olmuşdur. Ay,
tarlalar, tepeler ve dereler onların qanına boyanmışdır”.
Şahzade bu şeri eşitseydi, onu “iyrenc misralar” adlandırardı ve deyerdi ki, onun şer zövqü tehqir
edilmişdir. Behram xan inadkarlıqla: “Başqa bir gözel şerde var” dedi. O şeri Mirze Ağa xan adında bir
şair yazmışdı. İndi qulaq as: “Qoy Allah İranı kafir düşmenlerden qorusun: İran gelinlerinin tebii
gözelliyi heç bir zaman ingilis lordlarının meclislerine qismet olmasın”.
– Pis deyil – deyerek güldüm. Çünki İran gencliyi, köhne nesilden pis şerler yazmaq ile ferqlenirdi.
– Amma, Behram xan, bir de görüm, sen neye nail olmaq isteyirsen?
Behram xan, solmuş qırmızı xalçanın üstünde gergin veziyyetde oturub söze başladı:
– Sipeh meydanında heç olmusan? Orada lüleleri paslanmış yüz dene top qoyulub ve onların da
lüleleri dörd yana yönelib: qerbe, şerqe, şimala ve cenuba. Heç bilirsenmi ki, qoca İranda yegane
silahlar paslı toplardan ibaretdir. Bu ölkede bir dene de olsun herb gemisi ve rus kazakları, qırmızı
uniformalı ingilis esgerleri ve sarayın keşiyini çeken alayına mensub dörd yüz nefer bahadurdan başqa
bir nefer de olsun İran esgeri yoxdur. Sen emine, Şahzadeye ve şahene rütbelere malik olan
digerlerine bir bax? Onların gözleri sulanmış, gücsüz elleri titreyirdi. Onlar da Sipeh meydanındakı
toplar kimi köhnelib, paslanmışlar. Artıq bir o qeder ömürleri de qalmayıb. Ona göre de vaxtdır, onlar
geri çekilmediler. Vetenimiz uzun illerdir ki, bu şahzadelerin ve şairlerin yorğun ve taqetden düşmüş
ellerinde qalıb.
Besdir! İran qoca bir dilençinin açılmış ovcuna benzeyir. Men isteyirem ki, bu qoca ovuc

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 227 >>