bu elin
möhkem bir genc yumruğuna çevrilsin.
– Burada qal, Eli xan. Senin haqqında xeyli şeyler eşitmişem: senin pulemyot dalında oturub Bakının
köhne qala divarlarını qoruduğunu, gece vaxtı Ay işığında öz düşmeninin hülqumunu dişlerinle
üzdüyünü eşitmişem. Burada ise köhne qaladan başqa daha çox şeyi müdafie etmek lazımdır. Bunun
üçün senin serencamında pulemyotdan daha güclü silah olacaqdır. Bu, seherden axşama qeder
heremxanada oturmaqdan ve yaxud Tehran bazarının gözelliklerine tamaşa etmekden daha yaxşı deyil
mi?
Cavab vermedim, derin düşünceler içinde idim. Tehran! Dünyanın en qedim şeheri. Babil sakinleri
ona Roqa-Rey adı vermişdiler. Roqa-Rey kralların şeheri idi. Toz olmuş efsaneler, qedim sarayların
rengi solmuş qızılları, Almas sarayının burma sütunları, qedim xalçaların solğun naxışları ve müdrik
rubailerin ehmallı ritmleri... İranın keçmişi, indisi ve geleceyi menim gözlerimin qabağında dururdu.
– Behram xan – dedim – Eger öz meqsedine çatsan, asfalt yollar salsan, en pis oxuyan şagirdleri müasir
mekteblere göndersen, bes onda Asiyanın ruhu harada olacaq?
Behram güldü:
– Asiyanın ruhunu deyirsen. Top meydanının qurtaracağında biz iri bir bina inşa etdireceyik. Asiyanın
ruhu olan mescid bayraqlarını, şairlerin el yazmalarını, miniatür resmleri ve şehvet yolunda exlaqı
pozulmuş oğlan uşaqlarını o binaya yığacağıq. Çünki bunların hamısı Asiyanın ruhuna aiddir. Binanın
ön terefinde de gözel Kufi xetti ile “Muzey” sözü yazılacaq. Esed-es-seltene emini de muzeyin idare
edeni ve elahezret şahzade de muzey müdiri ola bilerler.
Bu binanı inşa etmekde bize yardım etmek isteyersenmi?
Men fikirleşerem, Behram xan.
Yemek sona yetdi. İndi qonaqlar dağınıq qrup halında oturub söhbet edirdiler. Ayağa durub açıq
eyvana çıxdım. Hava serin ve temiz idi. Bağçadan İran güllerinin nefis qoxuları gelirdi. Yere oturdum
ve tesbehimi çevire-çevire gözlerimi gecenin derinliklerine zilledim. Bazarın kerpicden hörülmüş
qübbelerinin o tayında Şimran sarayı

<< 1 ... 178 179 [180] 181 182 ... 227 >>