onun içinde, pis bir ruh var ki, ona toxunan kimi başlayır titremeye. Ebdül Qasım
mescidin yaxınlığında bir qoca qarı tanıyıram. Pis ruhları qovmaqda onun beraberi yoxdur. Mene ele
gelir ki, o qarını buraya çağırsaq yaxşı olar. Bir fikirleşin, xanımın derisi pozulsun deye, o seherler
üzünü buz kimi soyuq su ile yuyur. O, dişlerini hamı kimi sağ elinin şehadet barmağı ile yumaq
evezine, dişlerini kobud bir fırça ile ele yuyur ki, dişlerinin etleri qanayır. Onu bele davranmağa ancaq
bedene girmiş murdar ruhlar mecbur ede biler.
Men onun dediyi sözlere heç qulaq asmırdım. Demek olar ki, o her gün evime gelib biri-birine
oxşayan melumatları mene çatdırırdı. Onun gözleri qayğı hissi ile dolu idi. O namuslu bir adam kimi
sadece vezifesini yerine yetirmek isteyirdi. Çünki o, gelecek uşağım üçün mesuliyyet daşıdığını hiss
edirdi.
Nino onunla uğursuz, amma inadkar bir mübarize aparırdı. O, yastıqları Yehya Qulunun üstüne
tullayır, evin etrafındakı bağça divarının üstüne çıxıb orada çadrasız gezir ve otağın divarlarına gürcü
qohumlarının fotaşekillerini vururdu. Yehya Qulu bütün bunları mene qemgin halda ve böyük telaşla
xeber verirdi. Nino ise axşamlar divanda oturub ertesi gün üçün savaş planını hazırlayırdı.
O, fikirli halda çenesini ovxalaya-ovxalaya “ne deyirsen, Eli xan, sabah ne edim?” deye soruşdu. Gece
onun üzüne azacıq su mu fışqırdım, yoxsa sabah seher onun üstüne pişik mi atım? Yox, men ne
atacağımı hele ki, bilmirem. Men her gün fevvarenin yanında gimnastika ile meşğul olacağam, sonra
onu da gimnastika etmeye mecbur edeceyem, çünki o çox kökelmeye başlayıb.
Nino qorxunc intiqam planları hazırlayırdı. O, yuxuya gedene qeder onların üzerinde işleyirdi. Ertesi
gün herem xidmetçisi dehşet içinde gelib mene dedi:
“Eli xan, Nino xanım fevvarenin yanında durub, qolları ve ayaqları ile çox qeribe hereketler edir.
Qorxuram, ağa. O, bedenini gah qabağa, gah da arxaya ele eyir ki, ele bil bedeni sümüksüzdür. O,
isteyir ki, men de onun etdiyi

<< 1 ... 182 183 [184] 185 186 ... 227 >>