hereketleri tekrar edim. Amma xan, men mömin müselmanam ve yalnız
Allahın qarşısında eyilib alnımı yere qoyuram. Xanımın sümükleri ve ruhunun geleceyi üçün çox
qorxuram.
Herem xidmetçisini qovmaq heç bir şeyi hell etmeyecekdi. Çünki onun yerine başqası gelecekdi.
Herem xidmetçisi olmayan ev, ev sayılmırdı. Evin teserrüfat işini kimse apara bilmezdi, ev işini gören
qadınlara ve pulun hesabatına nezaret kimse ede bilmezdi. Bunları yalnız herem xidmetçileri ederdiler.
Onlar arzu deyilen şeyleri duymadıqları üçün, onların rüşvetle satın almaq da mümkün deyildi.
Buna göre de men susurdum ve bütün diqqetimi Bakının etrafını bürüyen bir sıra kiçik yaşıl
bayraqlara vermişdim...
Herem xidmetçisi yavaşca öskürüb dedi:
– Ebdül-Qasım mescidinin yaxınlığında oturan qadının eve çağırtdırım, gelsin mi?
– Ne üçün, Yehya Qulu?
– Nino xanımın bedenine girmiş murdar ruhları çıxartmaq üçün.
Men derin bir ah çekdim. Çünki Ebdül-Qasım mescidinin yanında oturan müdrik qadın Ninonun
bedenine girmiş Avropa ruhlarını çıxarda bilecek iqtidarda olacağını sanmırdım.
– Buna ehtiyac yoxdur, Yehya Qulu. Men özüm de pis ruhları bedenden çıxarda bilirem. Vaxtı
gelende men her şeyi qaydaya salacağam. Amma indi bütün gücümü bu balaca yaşıl bayraqların
üzerine toplamağım lazım gelir.
Xidmetçinin gözlerinde qorxu ve maraq hissi oyandı:
– Yaşıl bayraqlar qırmızıları sıxışdırdığı zaman senin vetenin azad olacaq? Eledirmi Eli xan?
– Beli eledir, Yehya Qulu.
– Bes niye yaşıl bayraqları götürüb ele indi öz yerine sancmırsan?
– Bu mümkün deyil, Yehya Qulu, çünki buna menim gücüm çatmır.
O derin bir qayğıkeşlikle mene baxdı:
– Allaha dua etmelisen ki, sene güc versin. Gelen hefte meherremlik başlayır. Meherrem ayında ne
dileyiniz varsa onu Allahdan isteyin, o, mütleq sene gerekli gücü verer.
Men xeriteni bükdüm. Yorğun ve çaşqın idim. Xidmetçinin boşboğazlığına uzun zaman dözmek
mümkün deyildi.
Nino evde deyildi. Onun valideynleri Tehrana gelmişdiler. Nino indi tanınmış knyaz

<< 1 ... 183 184 [185] 186 187 ... 227 >>