laqeydlikle mene baxırdılar. Bedenim min qırmanc
zerbesi yemiş adamın bedeni kimi ağrıdan gizildeyirdi. Elimi belime vurdum ve belimde laxtalanmış
qan izinin olduğunu hiss etdim.
Başım gicellenirdi. Bir az özüme gelen kimi meydanı keçib bir boş faytona yaxınlaşdım. Faytonçu
veziyyetimi görüb qayğıkeşlikle mene dedi: “Bir az göyerçin necisi tap, onu bitki yağı ile qarışdır ve
yaralarına sürt. Çox kömek edir”.
Yorğun halda faytona minib oturacağının arxasına yayıldım.
-Şemirana, Şirvanşirlerin evine sür! – dedim.
Faytonçu qırmancı qaldırdı. O, faytonu eyri-üyrü, berbad yollarla sürdü ve arabir arxasına dönüb
mene baxırdı. Sonra faytonçu heyret dolu sesle dedi:
-Siz mömin adama oxşayırsınız. Sizden çox xahiş edirem gelen defe menim üçün dua edin. Çünki
menim dua etmeye vaxtım yoxdur, işlemeyim lazımdır. Adım Zöhrab Yusifdir.
Ninonun gözlerinden yaş sel kimi axırdı. O, divanda oturub ellerini qoynuna qoyaraq, sifetini
gizletmeden ağlayırdı. Onun alt dodağı aşağı düşmüş, ağzı ise açıq idi. Yanaqları ile burnu arasında
derin qırışlar görünürdü. O, hıçqırdıqca onun balaca bedeni titreyirdi. Nino bir kelme bele söylemirdi.
Lakin onun kipriklerinden gelen parlaq yaş deneleri yanağına tökülüb sifetine yayılırdı. Men onun
kederine şerik olmuş halda Ninonun qabağında dayanmışdım. O, terpenmirdi, gözlerinin yaşını
silmirdi, dodaqları ise payız yarpağı kimi esirdi. Onun ellerini ovuclarımın içine aldım. Elleri soyuq
cansız ve kiçilmiş idi. Onun yaşlı gözlerinden öpdüm ve o, fikirli şekilde mene baxdı.
-Nino, - deye qışqırdım. Nino sene ne olub?
O, elini ağzına apardı, sanki ağzını bağlamaq isteyirdi. Lakin elini aşağı salanda, elinin üstünde diş
yerleri aşkar görünürdü.
-Eli xan, men sene nifret edirem.
Onun sesinde derin bir dehşet hiss olunurdu.
-Nino, sen xestelenmisen?
-Yox, men sene nifret edirem.
O, alt dodağını dişlerinin arasında sıxdı. Onun gözleri incimiş bir uşağın gözlerine benzeyirdi. Nino,
tike-tike olmuş paltarıma, zolağ-zolağ olmuş

<< 1 ... 193 194 [195] 196 197 ... 227 >>