ovucumun içine alıb başını qaldırdım. Yumşaq yumru sifetine, nemli susamış
dodaqlarına ve yarı bağlı gürcü kipriklerinin ardındakı xülyalı gözlerine baxdım. Ninonun boynunun
ardını sığalladım. Onun sifeti coşqunluq ve şövqle dolu idi. Birden onun gece paltarı da, avropasayağı
çarpayısı da gözlerimin önünden silindi. Men onun Dağıstandakı aulda gil döşemenin üzerine serilmiş
ensiz kilimin üstündeki döşekde uzanmasını gözlerimin qabağına getirdim. Men onun çiyinlerini
qucaqlamışdım ve birden ayılıb gördüm ki, ikimiz de paltarda, meğrur Avropa çarpayısının ayaqları
altında, açıq rengli Kirman xalçasının üstünde uzanmışıq. Yumşaq xalçanın üzerinde küreyi üste yatan
Ninonun üzüne baxdım. Onun nefes almasını, sonra da yaşlı ingilisi, cavan zabitleri ve respublikamızın
aqibetini tamamen unutmuşdum.
Bir az sonra biz küreyi üste, yan-yana uzanıb başımızın üstündeki böyük güzgüye baxırdıq. “Paltarım
korlandı” deye Nino birden dillendi, onun sesinden xoşbextlik yağırdı. Sonra xalçanın üstünde
oturduq. Nino başını dizime qoyub yüksek sesle dedi: “İndi biz mayorun arvadı görseydi ne deyerdi.
Deyerdi ki, meyer Eli xan bilmir ki, çarpayı ne üçündür?”
Nehayet o, ayağa durdu ve kiçicik ayağı ile dizime bir tepik ilişdirdi:
-Cenab attaşe hezretleri, lütf edib, diplomatiya dünyasının ümumi qayda-qanunlarına riayet ederek,
soyunub nikah yatağındakı yerini tuta bilermi?
Yuxulu veziyyetde deyine-deyine ayağa qalxdım, paltarımı soyunub qırağa atdım ve yorğanın altına
girib Ninonun yanında uzandım. Belece biz yuxuya getdik.
Günler, hefteler keçdi. Qonaqlar gelir, viski içerek evimizden heyranlıqla danışırdılar. Ninonun gürcü
qonaqperverliyi tükenmek bilmirdi.
O cavan zabitlerle reqs edir, yaşlı minbaşılarla podaqra xesteliyinden danışırdı. Nino ingilis
xanımlarına kraliça Tamarının dövrüne aid hekayeler danışır ve onlarda ele teessürat yaradırdı ki, guya
bu kraliça Azerbaycana da hökmranlıq etmişdi. Men ise nazirlikde, böyük bir kabinetde tek
otururdum, diplomatik

<< 1 ... 209 210 [211] 212 213 ... 227 >>