mene baxırdı:
-Eli xan, ne isteyirsiniz? Xarici işler nazirliyinde bu cür vezife en şerefli vezifedir. Siz bu vezifeye çox
yaraşırsınız.
-Amma, men Parise getmek istemirem, zorla gönderesi olsanız istefaya çıxacağam – dedim.
Men yad küçelere, yad insanlara, yad adetlere ve Qerb dünyası deyilen aleme nifret edirem. Ancaq siz
menim bu nifretimi başa düşmezsiniz, Mirze!
Esedulla nezaketle başını buladı, “amma, tekid edirsinizse, burada da qala bilersiniz” - dedi.
Telesik eve getdim. Pillekenleri tengnefes çıxıb salona girdim:
-Nino, men bu işi göre bilmerem, başa düş meni – dedim.
Ninonun rengi qaçdı, elleri titremeye başladı:
-Niye, Eli xan?
-Nino, xahiş edirem, meni düz başa düş. Men başımın üstündeki hamar damı, bu çölü ve bu denizi
sevirem. Men bu şeheri, köhne qala divarlarını ve dar yollardakı mescidleri sevirem. Men Şerqden
uzaqlaşanda sudan çıxmış balıq kimi oluram.
Nino bir anlığa gözlerini yumdu.
-Çox teessüf edirem dedi. Sesi o qeder qemli, o qeder kimsesiz bir insanın tonuna bürünmüşdü ki,
qelbimi paraladı.
Oturub Ninonun elini ovuclarımın içine aldım.
-Nino, biz Parise getmeli olsaq, sen Tehranda perişan olduğun kimi, men de Parisde perişan olacağam.
Men özümü orada yad bir qasırğaya, burulğana teslim olmuş kimi hiss edeceyem. Şemirandakı
heremxananı yadına sal. Sen Asiyaya döze bilmediyin kimi, men de Avropaya döze bilmeyeceyem. Gel
ele burada, Asiya ile Avropanın hiss edilmeyen şekilde bir-birine qarışdığı Bakıda qalaq. Men Parise
gede bilmerem. Çünki orada ne mescid var, ne köhne qala divarları ve ne de Seyid Mustafa. Men
zaman-zaman Asiyanın ruhu ile qidalanmalıyam ki,bizim ölkemize gelen bütün ecnebilere döze bilim.
Sen mene meherremlikde nifret etdiyin kimi, men de sene Parisde nifret edeceyem. Ne olursa-olsun
men vetenimde qalacağam. Men bu ölkede anadan olmuşam, burada da ölmek isteyirem.
Men bunları dedikce Nino susurdu. Sözümü qurtaran kimi o, mene teref eyildi ve elleri ile saçlarımı
sığalladı:
-Öz Ninonu bağışla,

<< 1 ... 211 212 [213] 214 215 ... 227 >>