yene de senden el çekmedi. Sonra dağlardan bir müdrik adam geldi ve özü ile
bir inek getirdi. Biz ineyi kesdik ve müdrik adam onun qarnını yarıb bağırsaqlarını çıxartdı. Seni
götürüb ineyin qarnına saldı. Üç saatdan sonra seni oradan çıxardanda, bedenin qıpqırmızı idi. O
günden etibaren sen bir daha xestelenmedin.
Evin içinden boğuq ve sürekli nale sesleri gelirdi. Men yerimde hereketsiz oturmuşdum ve bütün
vücudum o sese tabe olmuşdu. Nale sesleri bir daha tekrar oldu, lakin bu defe daha uzun ve acı bir
sesle. Atam sakitterzde dedi:
-Bax indi o sene lenetler yağdırır. Her bir qadın doğuş vaxtı öz erine lenetler yağdırır. Qedim
zamanlarda qadın doğuşdan sonra bir qoç qurban ederdi. Doğan zaman yağdırdığı lenetlerin tesirini
evden çıxarmaq üçün, qoçun qanını eri ile uşağının yatağına çileyerdi.
-Bu sancı ne qeder süre biler, ata?
Beş, altı, belke de on saat.
Sonra atam susdu. Belke de öz arvadını, meni dünyaya getirerken vefat eden anamı yadına saldı. Atam
birden ayağa qalxdı. Mene “gel” dedi. Biz damın ortasında serilmiş qırmızı namaz xalçalarına teref
getdik. Xalçaların baş terefi Mekkeye, müqeddes Kebeye baxırdı. Başmaqlarımızı çıxardıb, xalçanın
üstünde oturduq. Sağ elimizi sol elimizin üstüne qoyduq. Atam dedi:
-Dua etmekden başqa elimizden heç bir şey gelmez, lakin duanın gücü, hekimlerin gücünden daha
üstündür.
Atam eyildi ve duanın erebce sözlerini söylemeye başladı. Bismillaher-rehmanirehim (Merhemetli ve
Rehimli Allahın adı ile).
Men de sözleri tekrar etdim. Bir az sonra namaz xalçasının üstünde diz üste çöküb secde ederek alnımı
yere vurdum:
-Elhemdülillahi rebilalemin errehmani-rehim maliki yaumiddin (Dünyanın, Qiyametin Rebbi, en
merhemetli, en rehimli Allaha hemd olsun).
Xalçanın üstünde namaza davam edirdim ve ellerim üzümü qapamışdı. Ninonun qışqırığı get-gede
artırdı, lakin artıq onun tesirinden uzaq idim. Dodaqlarım namaz surelerini mexaniki bir şekilde tekrar
edirdi:
-İyyaka-nebudu ve iyyaka-nastain (Sene ehtiram edirik

<< 1 ... 213 214 [215] 216 217 ... 227 >>