hem xristianlarda ve hem de müselmanlarda tesadüf edilir.
Kimse elimden tutub meni otaqdan çıxartdı. Bayırda baxışlar mene zillenmişdi. Biz atamla heyete
çıxdıq. Atam: – “Gel atlarımıza minib çöle gedek” – dedi. Ninonun bir azdan yatmasına icaze
verecekler.
Atlarımıza mindik ve onları çılğıncasına dördnalla çaparaq sarıqum tepelerinin arasından keçerek birbirimizi
ötdük. Atam mene ne ise deyirdi, lakin onun dediklerini başa düşe bilmirdim. Sonra başa
düşdümki, o, mene teselli vermeye çalışırdı. Bilmirdim niye, çünki ifadesiz iri gözleri olan bir qızın
atası olduğum üçün son derece meğrur idim.
Günler tesbehin inci deneleri kimi keçib gedirdi. Nino “oyuncağını” daima köksüne basaraq daşıyır,
geceleri ise ona gürcü mahnıları oxuyurdu. O, menimle soyuq reftar edirdi, çünki men uşağı belemeye
qadir olmayan bir kişi idim. Men bütün günü nazirlikde oturub qovluqların içinde eşelenirdim. Bir de
görürdün ki, Nino merhemete gelib mene zeng edir ve inqilabi herekatlardan meni xeberdar edirdi:
-Eli xan, “oyuncağımız” güldü ve elini güneş terefe uzatdı, “çox şeytan oyuncaqdır”, Eli xan.
Masamın üstündekison melumatı oxudum ve şübheli serhedlerin cızıldığı xeritelere baxdım. Adları
çetin teleffüz edilen esrarengiz adamlar Versalda oturub, Şerqin aqibetini hell edirdiler. Yalnız bir
nefer, Ankaradan gelmiş sarışın, mavi gözlü türk generalı qalib dövletlere ümidsiz müqavimet
göstermeye cüret gösterirdi. Vetenimiz Azerbaycan artıq Avropa dövletleri terefinden müsteqil bir
dövlet kimi tanındı. İngilis alaylarının artıq suveren bir respublika olan ölkemizin torpaqlarından
temamen çıxıb getmelerine dair xeberden cuşa gelen İlyas beyin heraretini soyutmaq üçün çox sey
etmeli oldum.
-Demek ebedi azadlıq, – deye İlyas bey sevincle seslendi. Artıq vetenimizin torpaqları üzerinde
yabançı qüvveler olmayacaq.
Bura bax, İlyas bey – deyerek onu xeritenin yanına çağıraraq dedim:
-Bizim cenub müttefiqlerimizin Türkiye ve İran olması vacibdir, lakin indi onların her ikisi

<< 1 ... 215 216 [217] 218 219 ... 227 >>