tozlu bir yol bizi şehere aparırdı. Kilse ve mescidler
yastı evlerle ehatede idi. Şeherin müselman ve ermeni mehellelerini biri-birinden suyu çekilmiş bir
çay ayırırdı. Men Ninoya yüz il bundan qabaq ecdadım İbrahim xanın rus güllesi ile vurulub, can
vermiş olduğu daşı gösterdim.
Malikanemizin bayırındakı gölmeçede tenbel camışlar uzanmışdılar. Suyun içinde yalnız onların başı
görünürdü. Havada süd qoxusu vardı, üzüm salxımlarının gileleri ise inek gözleri boyda idi. Kendliler
başlarının ortasını ülgücle qırxdırmışdılar. Onların başlarının sağ ve sol tereflerindeki uzun saçları
qabağa daranmışdı.
Ağacların ehatesinde ise taxta eyvanlı balaca bir ev vardı. “Oyuncağımız” atları, itleri ve toyuqları
görende gülümsedi.
Biz evi seliqeye salıb, burada yerleşdik. Men bir neçe heftelik nazirliyi, müqavileleri ve serhed
stansiyası olan Yalamanı yaddan çıxartdım.
Biz çemenlikde uzanıb yatırdıq. Nino da çemenin acı saplaqlarını çeyneyib atırdı. Onun güneşden
qaralmış sifeti Gence seması kimi aydın ve sakitlik içindeydi. Onun iyirmi yaşı var idi. Ona şerqli
zövqü ile baxılsaydı, çox ince quruluşlu idi.
-Eli xan, bu “oyuncaq” menimdir. Gelen defe oğlan olacaq, onu sen götürersen, tepe-tepe
gezdirersen. Sonra “oyuncağın” geleceyi üçün en inceliklerine qeder planlar cızmağa başladı. Planda
tennis, Oksford, fransız ve ingilis dilleri... daha neler yoxdu. Tam Avropa nümunesi...
Men heç bir şey demedim. Çünki “oyuncağımız” lap balaca idi ve Yalamada otuz min rus esgeri
dayanmışdı. Biz çemenlikde böyük ağacların kölgesinde xalça serib yemek yeyerdik. Nino, camışların
uzandıqları gölmeçelerden bir az aralıdakı çayda çimirdi. Başlarında balaca yumru papaqları olan
kendliler bize gelir, xanlarına baş eyir ve sebetlerde şaftalı, alma, üzüm getirirdiler. Biz heç bir qezet
oxumurduq, mektub da almırdıq. Dünya bizim üçün malikanemizin serhedinde qurtarırdı. Bura az
qala Dağıstan qeder gözel idi.
İsti yay günlerinin birinde biz otağımızda oturmuşduq, birden bire

<< 1 ... 218 219 [220] 221 222 ... 227 >>