küncünde oturub, keçmişin ebedileşdirmeli anlarını bir daha tez-telesik telaşlı
setirlerle defterime qeyd edirdim.
Sekkiz gün bundan qabaq Gencede kiçik otelde qaldığımız zaman men İlyas beye müraciet edib
dedim:
-İlyas bey, men burada qalıram.
-Sen delisen, ağlını itirmisen, – deye İlyas bey cavab verdi.
Gece saat üç idi. Nino yan otaqda yatırdı.
“Sen delisen, ağlını itirmisen” deye İlyas bey dediyi sözleri tekrar etdi ve otaqda gezişmeye başladı.
Men masanın baş terefinde oturmuşdum ve İlyas beyin düşüncelerine ehemiyyet vermirdim.
“Men burada qalıram” tekraren dedim. Könüllü partizan desteleri gelecekler. Biz döyüşeceyik. Men,
öz vetenimden heç yana qaçmayacağam.
Men ele bil yuxuda danışırdım. İlyas bey qabağımda dayanıb, kederle ters-ters üzüme baxdı:
-Eli xan, men seninle bir yerde mektebe getmişik ve böyük teneffüslerde rus uşaqları ile dalaşmışıq.
Sen Naçararyanın maşınının arxasınca düşdüyün zaman, men senin ardınca çapırdım. O gece Ninonu
atımın yeherine oturdub evine men aparmışdım. Sisianaşvili darvazasının yanında başı pozuq rus
esgerlerine qarşı bir yerde vuruşmuşuq. Amma indi sen buradan çıxıb getmelisen. Ninonun ve özünün
yaxşılığı üçün ve belke de bir daha sene ehtiyacı olacaq vetenin namine buradan getmelisen.
-İlyas bey, sen burada qalırsansa, men de qalıram.
-Men burada ona göre qalıram ki, dünyada heç kimim yoxdur, tekem. Men burada qalıram ona göre
ki, men zabitem, esgerleri döyüşe aparmağı bacarıram ve iki vuruş keçirmişem. Bu iki vuruşda böyük
tecrübe toplamışam. Odur ki, inadlıq eleme Eli xan, İrana get.
İrana da, Avropaya da gede bilmerem.
Men pencereye yaxınlaşdım. Bayırda meşeller yanır ve her terefden silah şaqqıldamaları eşidilirdi.
-Eli xan, Cümhuriyyetimizin heç sekkiz günlük de ömrü qalmayıb. Men laqeydlikle başımı terpetdim.
Küçeden elleri silahlı adamlar keçirdiler. Yan otaqda ayaq sesi eşidib üzümü o terefe çevirdim. Nino
gözleri yuxulu-yuxulu qapıda durmuşdu.
-Nino, - dedim,– Tiflise axırıncı qatar iki

<< 1 ... 220 221 [222] 223 224 ... 227 >>