saatdan sonra gedir.
-Beli, biz gedirik, Eli xan.
-Yox, sen uşaqla gedirsen. Men ise sonra geleceyem. Menim hele ki, burada qalmağım gerekdir.
Amma senin getmeyin vacibdir. İndi Bakıda veziyyet keçen defe olduğu kimi deyil. Veziyyet tamamile
başqa cürdür. Ona göre de sen burada qala bilmezsen. Nino, indi senin körpen var.
Küçelerde meşeller yanırdı. İlyas bey de başını aşağı salıb otağın küncünde dayanmışdı.
Birden Ninonun gözlerinden yuxu silindi. O, yavaş-yavaş pencereye teref gedib, bayıra baxdı. Sonra
İlyas beye teref baxdı ve otağın ortasına gelib, başını aşağı eydi.
-Bes oyuncaq? - dedi. Bizim körpemiz var, bizimle getmek istemirsen?
Gede bilmirem, Nino.
-Senin ulu baban Gence körpüsünde şehid olmuşdu. Men bunu tarix imtahanından bilirem.
Nino qefleten can veren yaralı bir heyvan kimi nale çekib yere serildi. Onun gözleri qupquru idi, lakin
bedeni tir-tir titreyirdi. O, feryad ederken, İlyas bey otaqda dayanmayıb eşiye atıldı.
-Nino, men bir neçe günden sonra sizin dalınızca geleceyime söz verirem. Nino hele de feryad içinde
idi. Küçelerde camaat can veren cümhuriyyetin coşqun himnini oxuyurdular.
Nino birden susdu ve gözlerini mene zilledi. Sonra ayağa durdu. Men çamadanı götürdüm.
Qundaqdakı “oyuncaq” qucağımda idi. Biz evin pillekenlerinden sessiz-semirsiz aşağı endik. İlyas bey
maşında bizi gözleyirdi. Biz, adamlarla dolu olan küçelerden keçerek demir yol stansiyasına getdik.
-Üç, dörd gün döz, - deye İlyas bey Ninonun sakitleşdirirdi. Yalnız üç-dörd gün. Ondan sonra Eli xan
yene de yanınızda olacaq.
Nino sakitce “bilirem” – dedi. Biz evvel Tiflisde qalacayıq, sonra da Parise gedeceyik. Bizim bağçalı bir
evimiz olacaq, ikinci uşağımız da oğlan olacaq.
-Beli, Nino, bax ele bu bele de olacaq...
Menim sesim aydın ve inamlı idi. Nino elimi sıxdı, sonra baxışlarını uzaqlara çevirdi.
Demir yol relsleri uzun ilanlara benzeyirdi. Qatar qaranlıqların içinden ejdaha kimi çıxaraq perona
yaxınlaşdı.
Nino meni telesik öpdü.
-Salamat qal,

<< 1 ... 221 222 [223] 224 225 ... 227 >>