Eli xan. Üç günden sonra görüşerik.
-Elbette, Nino orada görüşerik, sonra oradan da Parise gedeceyik.
Nino gülümsedi. Men peronda dayanmışdım. Ele bil qapqara asfalta mıxlanmış kimi yerimden
terpene bilmirdim. İlyas bey onları vaqona apardı. Nino kupenin penceresinden bayıra baxırdı. Nino
hürkmüş balaca bir quş kimi sakit idi. Qatar yavaş-yavaş hereket etdiyi zaman Nino el eledi. İlyas bey
de qatardan yere hoppandı.
-Biz şehere qayıtdıq. Men bir neçe gün ömrü qalan respublikamız barede fikirleşirdim.
Seher açılırdı. Etraf kendlerden kend sakinleri gizli saxladıqları pulemyotları ve başqa herbi sursatları
özleri ile getirirdiler. Şeher silah anbarına benzeyirdi. Çayın o biri terefinde yerleşen ermeni
mehellesinden ara-bir gülle sesi eşidilirdi. Çayın o tayı artıq Rusiya torpağı idi. Qırmızı süvari desteleri
sel kimi ölkeni bürümüşdüler.
Şeherde birden-bire qalın qaşlı, qartal burunlu ve gözleri çuxura düşmüş bir adam peyda oldu. Bu
şahzade Mansur Mirze Qacar idi. Bu adamın kim olduğunu ve haradan geldiyini heç kim bilmirdi. O,
İran taxtını elinde tutan Qacarlar sülalesinden idi ve onun papağının qabağında bir gümüş Aslan gerbi
parıldayırdı. Özünü böyük Ağa Mehemmedin varisi hesab eden bu adam rehberliyi eline aldı. Rus
alayları Genceye doğru axmağa başlamışdı. Şeher Bakıdan gelen qaçqınlarla dolu idi. Onlar nazirlerin
güllelenmesinden, parlament deputatlarının hebse alınmasından ve adamların bellerine daş bağlanıb
Xezer denizinin en derin yerlerine atılmasından danışırdılar.
Teze Pir mescidini indi kluba çeviribler. Qala divarları yanında namaz qılmaq isteyen Seyid Mustafanı
rus esgerleri döydüler. Sonra onun qollarını bağlayıb ağzına donuz eti dürtübler. Bundan sonra Seyid
Mustafa İrana, Meşheddeki emisinin yanına qaçmağa müveffeq oldu. Onun atasını ruslar
öldürmüşdüler.
Bu xeberi getiren Arslan Ağa menim qabağımda dayanıb payladığım silahlara baxırdı.
-Eli xan, men de sizinle birlikde vuruşmaq isteyirem.
-Sen? Ay mürekkebe bulaşmış donuz

<< 1 ... 222 223 [224] 225 226 227 >>