dayanmışdı.
Minarede dövlet bayrağı dalğalanırdı ve kim ise Turan dövletinin himnini oxumağa başladı.
Sifeti meyit sifeti kimi ağarmış, gözleri xeyallı bir nefer adam dedi: “Eşitmişem ki, İranda Rza adlı bir
nefer peyda olub. O, minlerle herbçileri başına toplayıb onlara komandanlıq edir. Ankarada da
Mustafa Kamal etrafında böyük bir ordu toplayıb. Biz ebes yere vuruşmuruq. İyirmi beş min esger
bizim kömeyimize gelir”.
-Yox, - dedim. İyirmi beş min nefer yox, iki yüz elli milyon nefer adam, bütün dünya müselmanları
bizim harayımıza gelirler. Amma onların vaxtında buraya gelib-gelmemelerini ancaq Allah bilir.
Men körpüye teref gedib pulemyotun arxasına keçdim. Sonra gülleler barmaqlarımın arasından tesbeh
deneleri kimi sürüşmeye başladı. Arslan Ağa da yanımda oturub pulemyotuma gülle doldururdu.
Onun rengi qaçmışdı, lakin gülümseyirdi. Rusların terefinde hereket hiss olunan kimi menim
pulemyotum fasilesiz şaqqıldayırdı. Qarşı terefde hücum şeypuru çalındı. Haradasa o yanda, ermeni
evlerinin arxasında Budyonnı marşının sesi geldi. Başımı qaldırıb aşağı baxanda körpünün altında
qurumuş ve susuzluqdan çatlamış çay yatağını gördüm. Rus esgerleri meydançanı keçerek, aşağı eyilib,
nişan alır ve ateş açırdılar. Onların atdıqları gülleler körpüye deyirdi. Men bu hücuma qızğın bir ateşle
cavab verdim. Rus esgerleri oyuncaq kimi yere serilirdiler. Lakin, kellesi üste çay sahilindeki tozların
üstüne yuvarlanan esgerleri yenileri ile evez edirdiler. Onların sayı minlerce idi. Tenha qalmış
pulemyotun şaqqıltısı Gence körpüsünde çox zeif seslenirdi.
Birden Arslan Ağa balaca uşaq kimi nale çekib qışqırdı. Olduğum yerden onun terefine baxdım. O,
körpünün üstünde üzüquylu serilib qalmışdı, onun ağzından qan gelirdi. Men tekrar pulemyotun
düymesini basdım. Gülleler rus esgerlerinin başına yağış kimi yağırdı. Şeypur sesi onları yeniden
hücuma qaldırdı.
Papağım çaya düşdü: belke ona gülle deymişdi, belke de esen külek onu başımdan uçurmuşdu.
Men bir anda

<< 1 ... 224 225 [226] 227 >>