penceyimle köyneyimin yaxasını açdım.
Düşmenle menim aramda yalnız Arslan Ağanın meyiti durmuşdu. Demeli, insan qorxaq olsa da veteni
uğrunda qehremancasına vuruşaraq öle bilermiş.
Qarşı terefde şeypur sesleri esgerleri geri çağırırdı. Pulemyotu susdurdum ve men ter içinde, körpünün
üstünde oturub, evez edilmemi gözleyirdim. Onlar geldiler. Yöndemsiz ve ağır adamlar Arslan Ağanın
meyitini siper kimi pulemyotun qabağına qoydular...
İndi men burada, mescid divarının kölgesinde oturub, qaşıqla şorbanı içirdim. Mescid heyetinin
girişinde şahzade Mansur dayanmışdı, İlyas bey* de eyilib xeriteye baxırdı. Bir neçe saatdan sonra men
yeniden körpünün üstünde dayanıb mövqe tutmalı idim. Bilirdim ki, Azerbaycan Cümhuriyyetini
yalnız bir-neçe günlük ömrü qalıb...
Men ulu babam İbrahim xan Şirvanşirin xalqın azadlığı uğrunda canını verdiyi sahile şeypur sesi
yeniden çağıranadek yatmaq isteyirem.
“Eli xan Şirvanşir altıya on beş deqiqe işlemiş Gence körpüsünde, pulemyot arxasında tutduğu
mövqeyinde helak oldu. Onun meyiti körpüden qurumuş çayın yatağına düşmüşdü. Bedenini sekkiz
gülle delik-deşik etmişdi. Cibinden xatire defteri çıxdı. Allah imkan verse, bu defteri onun arvadına
çatdıracağam. Biz seher erken, rus qoşunları sonuncu hücuma keçmezden bir az evvel onu mescidin
heyetinde defn etdik. Cümhuriyyetimizin ömrü Eli xan Şirvanşirin ömrü kimi sona çatdı”.

----------------------
*Bakının Bineqedi qesebesinden olan Zeynal Ağanın oğlu, rotmistr İlyas bey.

<< 1 ... 225 226 [227]