meşhur
heyvanxanasına tamaşa edersen.
- İndi ne deyirsen? Nino teeccüble mene baxıb cavab verdi:
Meni çox isteyirsen, ona göre de yox demirem. Amma he demeye de hele vaxt var. Qorxma qaçası
deyilem. Mektebi qurtaran kimi valideynlerimizle danışarıq. Ancaq, senden xahiş edirem ki, meni
qaçırmağa sey gösterme. Bilirem bunu siz de nece edirler. Bir gün qefilden gelib meni atın terkine
atırsınız ve dağa qaçırarsınız. Neticede de Kipianiler ailesi ile güclü qan davası başlanır.
Nino birden-bire şux ve decel bir qıza çevrilmişdi. Onun vücudunda ele bil her şey gülürdü: üzü,
elleri, ayaqları, bedeni... O bir ağaca söykenib, meni aşağıdan yuxarıya kimi süzdü. Men onun
qabağında durmuşdum. Nino ağacın kölgesinde, ovçuların qorxusundan meşelerde gizlenen qorxmuş
bir ceyrana benzeyirdi.
- Gedek, - deye Nino dillendi.
Biz meşenin içinden keçib böyük tonqalın yanına qayıtdıq. Yolda birden-bire Ninonun ağlına ne ise
geldi. O, yerindece dayandı başını qaldırıb Aya baxmağa başladı.
Bes bizim gelecek uşaqlarımız hansı dine mensub olacaqlar? - deye teşvişle soruşdu.
- Men de qeyri-müeyyen bir şekilde dedim ki, “en yaxşı ve temiz dine mensub olacaqlar”.
Nino inamsızlıqla mene baxdı ve bir müddet susub fikre getdi. Sonra qemli halda:
- Men senin üçün çox yaşlı deyilemmi? Menim bu yaxınlarda on yeddi yaşım tamam olacaq. Senin
gelecek heyat yoldaşının indi on iki yaşı olmalı idi.
Men onu sakitleşdirdim. Yox, omenim üçün qetiyyen çox yaşlı deyildi. O hedden artıq ağıllı ve
hiyleger idi. Bir genc qızın ağıllı ve hiyleger olması heqiqeten yaxşı şey idimi? Mene ele gelirdi ki, biz
şerqliler vaxtından çox tez heddi-buluğa çatırıq, qocalırıq ve ağıllaşırıq. Bununla bele bezen hamımızın
sefeh ve sadelövh olduğumuz qenaetine gelirem. Eslinde ne düşünmek lazım idi, bilmirdim.
Ağaclar, Nino, uzaqdan işığı gelen ocaqlar meni çaşdırmışdı. Amma hamıdan çox men özüm özümü
çaşdırmışdım. Belke de men Kaxetiya şerabından çox içib, bir sehra qulduru kimi mehebbetin

<< 1 ... 43 44 [45] 46 47 ... 227 >>