Mehemmed Eli mescidinin imamı bele fikirdedir ki, müharibede
almanlar qalib gelecekler...”
Mustafa kişi sözlerini tamamlaya bilmedi. Şeherin her terefinde birden-bire çalınmağa başlayan kilse
zenglerinin sesleri şeheri bürüdü. Men küçeye qaçdım.
Qızmar avqust ayının seması şeherin üstünde hereketsiz veziyyetde qalmışdı. Uzaqlarda görünen mavi
dağlar etinasız şahidleri andırırdı. Kilse zenglerinin sesleri de bu dağlardakı qayalara deyib eks-seda
verirdi. Küçeler adamlarla dolu idi. Heyecanlı ve çaşıb qalmış sifetler kilselerle mescidlerin minare ve
günbezlerine tamaşa edirdiler. Hava tozla dolmuşdu. İnsanlar heyecan içinde idiler. Kilselerin bürcleri
lal-dinmez bir tehdid kimi başımızın üzerinde ucalırdı. Kilse zenglerinin sesi kesildi. Enli ve elvan
paltar geymiş kök bir imam yaxınlığımızdakı mescidin minaresine çıxdı. O, ellerini ağzının iki yanına
qoyaraq qemgin bir sesle: “namaza gelin, namaza gelin” - deye möminleri ibadete çağırdı.
Men tövleye qaçdım. Qoçum atımı yeherledi. Atı minib, ürkmüş baxışlarla mene yol açan camaatın
içinden dördnalla çapdım. At qulaqlırını şeklemişdi. Şeherden kenara çıxandan sonra ilanvari bir
cığırın enli zolağı qarşımda açılıb uzandı. Men Qarabağ zadeganlarının evlerinin qabağından külek
kimi keçdim. Sade kend zadeganları mene teeccüble baxır el eleyib qışqırırdılar:
- Eli xan, senartıq döyüşemi qoşulursan?
Aşağıdakı dereye nezer saldım. Orada hamar damı olan bir balaca ev bağın ortasında yerleşirdi. Eve
baxa-baxa at minmeyin bütün qaydalarını unutmuşdum. Atı çılğıncasına dik bir uçurumdan aşağı
sürdüm. Ev get-gede böyük görünürdü. Onun arxasındakı dağlar, sema, şeher, çar ve bütün dünya
yoxa çıxmağa başladı. Dalanı dönerek bağa girdim. Evden etaletli bir xidmetçi çıxdı ve ölü gözlerini
mene zilleyib dedi:
- Zadegan ailesi üç saat bundan qabaq evi terk edib.
Qeyri-iradi olaraq elimde xencerin desteyinden yapışdım.
Nöker yana çekildi ve dedi:
- Prinses Nino, cenab Eli xan Şirvanşire bir mektub gönderib. O,

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 227 >>