xencerimi sıyırdım. Elimi qaldırıb ani bir suretde onu qabağa atdım. Xencerin
tiyesi vıyıltılı bir sesle havada uçaraq parıldadı ve qarşımızdakı ağacın gövdesine sancıldı.
Nöker ağaca yanaşıb, xenceri ağacın gövdesinden çekib çıxardı. O, başı çıxan bir adam kimi xencerin
her terefine baxıb mene qaytardı ve bir az qorxu ile dedi:
- ”Xalis Kübeçi poladıdır, qolunuz da qüvvetli qoldur”.
Men ata minib yavaş-yavaş eve teref getdim. Uzaqda şeherin günbezleri görünürdü. Artıq hirsim
soyumuşdu. O ağacın gövdesine sancılıb qalmışdı.
Nino yerden göye qeder haqlıydı. O, valideynlerine hörmet eden bir qızdır. Xecalet çekdiyim üçün
başımı aşağı salıb atımı sürmeye davam etdim. Küçeler toz-torpaq içinde idi. Güneş de qızarıb Qerbde
batırdı.
Birden bir at kişnemesi meni diksindirdi. Başımı qaldırdım ve heyretden ağzım açıla qaldı. Bir anlığa
Ninonu da, bütün dünyanı da unutdum. Balaca başı, meğrur baxışı, arıq gövdesi ve balet reqqasesinin
ayaqları kimi nazik ayaqları olan bir at durmuşdu qarşımda. Güneşin şüaları altında atın al qırmızı
derisi parpar sayrışırdı. Atın belinde ise sallaq bığı, eyri burunlu bir qoca kişi oturmuşdu. Bu,
qonşuluqda yaşayan Knyaz Melikov idi. Men gözlerime inanmamış kimi heyranlıqla ata baxırdım.
Men Şuşaya ilk geldiyim günlerde camaat müqeddes Sarı beyin qırmızı-qızılı rengde olan meşhur cins
ereb atlarından mene danışmışdılar.
Bu keher atdı. Bütün Qarabağda bu atdan ancaq on ikisi vardır. Onları sultanın heremindeki qadınları
qoruyan kimi qoruyurdular. O qırmızı-qızılı möcüze indi gözlerimin önünde dururdu.
- Yolunuz haradır, knyaz? - deye soruşdum.
- Müharibeye, oğlum.
- Ne gözel atdır, Knyaz!
- He, görürem valeh olmusan! Bu cür keher atını görmüş olanlar barmaqla sayılacaq qeder azdır.
Knyazın gözleri doldu:
- Atın yalnız üreyi üç kilo ağırlığındadır. Onun üzerine su tökende bedeni qızıl üzük kimi parlayır. O
hele güneş işığını görmemişdir. Bu gün onu tövlesinden çıxardanda güneşin şüası onun gözlerine
düşdü. Onun

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 227 >>