generallarından birini gönderecek.
- Adam gerek müharibeni özü aparsın, başqasının ümidine qoymasın. Yoxsa, müharibenin sonu heç de
xeyirli olmaz.
Qoçu yorğun baxışlarla faytonçumuzu süzüb, serişteli adam kimi danışmağa başladı:
- Çar balacaboy, cılız bir adamdır. Kayzer Gilyom ise eksine, iri gövdeli ve güclüdür. O, ele ilk
döyüşde çarın öhdesinden gelecek.
Bu sadelövh qoçum ele bilirdi ki, müharibeni başlamaq üçün iki düşmen ölkelerinin hökmdarları
atlarına minerek onları bir-birlerinin üzerlerine sürecekler ve müharibe de bele başlayacaqdır. Eslinde
müharibenin bele başlamadığını söyleyerek onu inandırmağa çalışmaq menasız idi. Kayzer Gilyom çarı
vurub yıxandan sonra şahzade meydana çıxmalıdır. Şahzade ise çox genc, üstelik de xestedir. Halbuki,
gilyomun aslan kimi altı sağlam ve qolu qüvvetli oğlanları vardır.
Men onun bedbinliyini sovuşdurmağa çalışdım:
- Gilyom ancaq sağ eli ile vuruşa biler, çünki onun sol qolu şikestdir.
- Eh, bunun heç bir ehemiyyeti yoxdur. Sol el ona yalnız atın yüyenini tutmaq üçün lazım olacaqdır.
Vuruşmaq üçün ise ona sağ el lazımdır,
Qoçum derin düşüncelere daldığı üçün alnında cizgiler emele gelmişdi. O birden-bire soruşdu:
- Kayzer Frans Yozefin doğrudan mı yüz yaşı var?
- Deqiq deye bilmerem. Amma çox qoca olduğu şübhesizdir.
- O yaşda bir qocanın atına minib qılıncını çekerek vuruşması dehşetdir – deye qoçum dillendi.
- Allah onun yardımçısı olsun.
- Amma, onun vuruşmasına lüzum yoxdur.
Nece yeni lüzum yoxdur?
- Ona göre ki, onunla Serbiya Kralı arasında qan davası vardır. İndi onlar bir-birlerile qan
düşmenleridirler. Kayzer Frans Yozef de öz veliehdinin tökülen qanının intiqamını almalıdır. Bizim
kendlilerden biri olsaydı, yeqin ki, yüz beş inekle bir ev verib qan pulunu ödeye bilerdi. Amma Kafzer
tökülen qanı bağışlaya bilmezdi. Eger hamı tökülen qanı bağışlamalı olsaydı, ondan sonra qan davası
tezlikle aradan qalxardı. Qan davası da olmasa, ölke tenezzül eder.
Qoçum haqlı idi. Avropalılar ne

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 227 >>