fransızlar allahsızdı. Ona göre de, o ölkeye
respublika deyilir.
Bütün bunlar mene de qaranlıq idi. Qoçuma qeyri-müeyyen bir şekilde cavablar verib soruşdum ki,
göresen menim igid qoçum müharibeye gedecekdirmi? Qoçum xülyalı baxışlarla silahlarına baxdı.
- Beli, - deye cavab verdi – tebii ki, men müharibeye gedeceyem. Amma bilirsen ki, men müharibeye
getmeye de bilerem. Çünki biz müselmanlar herbi xidmetden azadıq. Ancaq ona baxmayaraq men
yene de müharibeye getmek isteyirem, – deye sadelövh qoçum birden-bire heyecana geldi. - Müharibe
yaxşı şeydi. Müharibenin sayesinde çox seyahet etmek ve uzaq diyarlara getmek mümkün olacaqdı.
Qerbde küleklerin vıyıltısını eşidecek ve düşmenlerin tökdükleri göz yaşlarını göre bileceyem.
Müharibeye getsem mene bir at ve bir tüfeng verecekler. Men silah dostlarımla birlikde tutduğumuz
kendlerin içerisinden böyük ruh yüksekliyi ile keçeceyik. Müharibeden qayıdanda ise özümle çoxlu
pul getireceyem, qehreman olduğum üçün hamı menim qehremanlığımı bayram edecek. Eger helak
olsam, esl kişi kimi döyüş meydanında qehremancasına helak olacağam. O zaman da hamı menim
qehremancasına helak olmağımdan danışacaq, oğluma ve atama böyük hörmet gösterecekler. Kime
qarşı olursa-olsun müharibe yaxşı şeydir. Kişi gerek ömründe heç olmasa bir defe müharibeye getsin.
Qoçum durmadan şövqle danışırdı. O, düşmenlerine vuracağı yaralardan danışır ve hetta xeyalında
artıq herbi qenimetlerini de görürdü. Onun gözleri getdikce artan ehtirasdan parlayırdı, qarayanız
sifeti ise ilahi “Şahname” eserinin sehifelerindeki efsanevi cengaverlerinin simasını xatırladırdı.
Men heqiqeten ona qibte edirdim, çünki o ne edeceyini deqiq bilen sade bir adamdı. Men ise
geleceye xeyalperestlik ve qerarsızlıqla baxırdım. Men rus imperator gimnaziyasında oxuduğum zaman
teleb olunandan da artıq oxumuşdum. Rusların xeyalperesliyi mene de keçmişdi.
Gelib Demir yol stansiyasına çatdıq. Gürcüstandan olan qadınlarla, uşaqlar, qocalar ve Zaqataladan
gelmiş

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 227 >>