köçeriler stansiyanın binasına dolmuşdular. Onların haradan gelib ve haraya getmek
istediklerini bilen yox idi. Ele bil bunu heç özleri de bilmirdiler. Onlar palçıq topaları kimi dinmezsöylemez
yerde otururdular, ya da ki, hansı istiqamete getmesinden asılı olmayaraq gelen qatarlara
hücum edib vaqonlara doluşurdular. Eyninde qoyun derisinden cırıq kürk olan bir qoca gözleme
zalının qapısında oturub hönkür-hönkür ağlayırdı. O, İran serhedindeki Lenkeran şeherinden idi. Ona
ele gelirdi ki, onun evi yanıb yerle yeksan olmuş, uşaqları da ölmüşler. Ona dedim ki, İran bizimle
müharibe aparmır. O, ümidsiz halda mene baxıb dedi: “Yox, ağa İranın qılıncı uzun illerdi ki,
paslanmışdı. İndi ise o qılıncı yeniden itileyibler. Geceler bize basqın edecekler, Şahsevenler de
evlerimizi yerle-yeksan edecekler, çünki biz kafirler imperiyasında yaşayırıq. İran aslanı ölkemizi
xarabazara çevirecek. Qızlarımız köle, oğlanlarımız da İran şahperestlerinin oyuncağı olacaq”.Qocanın
menasız feryadları davam edirdi. Qoçum qarışıqlıqda camaatı iteleye-iteleye vaqona minmek üçün yol
açırdı. Çox böyük eziyyetden sonra nehayet vaqona mine bildik. Konduktora pul verenden sonra o
bize bir kupe açdı. Biz de sakitleşib oturduq. Lokomotivin küt siması Nuh eyyamından qalma ejdahanı
xatırladırdı. Sehramızın fonunda onun qara yırtıcı bir görünüşü vardı.
Qoçum üzerinde qızılı sapla toxunmuş “Z.J.D.”(1) herfleri olan mexmer döşekçenin üstünde oturdu.
Qatar ağır-ağır hereketle çöl menzerelerinin içinden keçmeye başladı. Ta uzaqlara qeder uzanan
sapsarı qumlar, yumşaq ve yuvarlaq tepeler, küleklerden ve güneş şüalarından çatlamış qayalıqlar işıq
saçırdılar.
Vaqonun penceresini açıb bayıra baxdım. Qızmar qum tepelerinin üstünden, çox-çox uzaqlarda olan
deniz terefden serin külek esirdi. Çılpaq qayalar qıpqırmızı göz kimi közerirdi. Sehranın etrafını
bürüyen tozlu kollar ilansayağı terpeşirdi.
Sonra sehrada bir karvan göründü. Karvandakı yüzden çox bir ve iki hörgüclü irili-kiçikli

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 227 >>